کرمعلی حشمتی - کارشناس ارشد زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پیشوا ورامین

طی سال های اخیر، مفاهیم نوینی در حوزه معماری و صنعت ساختمان شکل گرفته اند که معماری پایدار، معماری سبز و ساختمان انرژی صفر از آن جمله اند و پیرو آن، تعابیری همانند ساختمان پایدار و ساختمان سبز نیز رایج شده اند. اگرچه این مفاهیم، از منظر تخصصی، تفاوت هایی با یکدیگر دارند اما در بسیاری از منابع، بر شباهت آنها تاکید شده و بعضا به جای یک دیگر به کار میروند. دلیل قرابت معنایی این مفاهیم، تاکید تمامی آنها بر مصرف بهینه انرژی و سازگاری با محیط زیست است. در عین حال، ساختمانی که بر اساس معماری پایدار ساخته می شود، کمترین ناسازگاری را با محیط زیست دارد. بدون تردید کیفیت مطلوب بدون توجه به تهویه مطبوع، طبیعت، نورگیری مناسب فضاها فراهم نمی آید. سه اصل طراحی پایدار حفظ و بقای منابع طراحی بر اساس چرخه زندگی و طراحی انسانی محور ایجاد یک آگاهی گسترده از پیامدهای محیطی که با معماری مرتبط هستند را موجب می شوند. راهبردهای موجود در دل هر یک از اصول ما را به ضوابط بیشتری رهنمود می سازند. تغییرات غیر قابل بازگشت محیط زیست بر اثر دخالت های بشر، ضرورت توجه به بوم شناسی و مسایل زیست محیطی را برای آینده اجتناب ناپذیر می گرداند. در طراحی پایدار هر ساختمان باید به گونه ای طراحی و ساخته شود که نیاز آن به سوخت فسیلی به حداقل ممکن برساند و اثرات منفی ساختمان ها بر محیط به حداقل برساند.

واژگان کلیدی: طراحی پایدار، مسایل زیست محیطی، کیفیت مطلوب