علی باغدار دلگشا - دکتری تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد، خراسان رضوی، ایران

هم زمان با انتشار مطبوعات زنان از سال ۱۲۸۹ شمسی، شرایطی فراهم شد تا زنان بتوانند علاوه بر نقد بیشتر ساختارهای اجتماعی از زبان جدید مانند شعر و داستان نیز برای طرح دیدگاه های خود استفاده نمایند. پژوهش پیش رو که به روش کیفی، با استفاده از فن تحلیل محتوا و با تاکید شاخص بر روی متون داستانی مندرج در مطبوعات زن نگار منتشر شده در فاصله سال های ۱۲۸۹ (سال انتشار نخستین روزنامه زنان) تا سال ۱۳۱۱ (سال آخر انتشار جریده عالم نسوان) گردآوری شده در تلاش است تا به این پرسش پاسخ دهد که زنان در مکتوبات داستانی خود به طرح چه موضوعاتی پرداخته اند؟ مهم ترین خواسته آنان چه بوده و چه چیزی را به عنوان اصلی ترین عامل انقیاد زنان معرفی کرده اند؟ برشماری کامل و غیرگزینشی جراید زن نگار در دوره مورد بحث، شامل ۱۶۷ شماره نشریات زن نگار برابر با ۴۴۰۱ (چهار هزار و چهارصد و یک) برگ مطبوعاتی نشان می دهد در ۶۷ داستان زن نویس منتشر شده در اوراق مطبوعاتی زنان در فاصله سال های ۱۲۸۹ تا سال ۱۳۱۱ شمسی، موضوع محوری این متون داستانی: حقوق زنان در امر ازدواج- زندگی و طلاق، نقد ازدواج اجباری، ازدواج زودهنگام (کودک همسری) و نقد تعدد زوجات می باشد. همچنین رفتار "مادران نادان" اصلی ترین عامل تیره بختی زنان معرفی شده است.

داستان نویسی زنان, مطالبات اجتماعی, مطبوعات زنان, نابرابری های اجتماعی, مادران نادان