پری زارعی چم آسمانی - کارشناسی ارشد، تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش، دانشگاه پیام نور، اصفهان
شقایق نیک نشان - دکتری، هیات علمی، استادیار، دانشگاه پیام نور، تهران

امروزه حقوق کودک به عنوان موضوعی اساسی در اصول و قواعد حاکم بر نظام های حقوقی تبدیل گردیده است. در اینکه کودکان جزو آسیب پذیرترین اقشار اجتماع هستند هیچ شک و شبهه ای وجود ندارد چراکه کودکان به دلیل صغر سنشان و اینکه به تکامل عقلی وجسمی نرسیده اند نمی توانند از خود در مقابل نامالیماتی که به آنها می شود دفاع کنند. بنابراین در اولویت قرار دادن حقوق اولیه وطبیعی آنها، نه تنها ضروری و بدیهی است بلکه یک حق و تکلیف به عهده اشخاص حقیقی و حقوقی است و در جایی که همه افرادبشر بدون در نظر گرفتن نژاد، رنگ، جنس، زبان، مذهب و... مشمول حقوق و آزادی های مندرج در قانون اساسی هستند کودکان بهعنوان آینده سازان کشور باید از حقوق ممتاز و ویژه ای برخوردار باشند به گونه ای که رفاه، آزادی، خوشبختی و عقاید آنها به رسمیتشناخته شود و امکانات و وسایل ضروری جهت پرورش بدنی، فکری، اخالقی و اجتماعی آنها به نحو مطلوب، سالم و طبیعی و درمحیطی سالم و آزاد، برایشان فراهم شود.بیان مساله: یکی از معضالت مهم اجتماعی، عدم رعایت حقوق افراد در محدوده خانواده در مراحل مختلف زندگی است، به ویژه دردوران جنینی و کودکی که در آن فرد مستقال قدرت دفاع از حقوق خویش را ندارد و عدم رعایت حقوق این دوران، خسارتجبرانناپذیری به شخصیت کودک و به آینده جامعه وارد میکند. یکی از دالیل اساسی این معضل، عدم آگاهی از حقوق انسان درمراحل مختلف زندگی و بهویژه در فضای خانواده است که این عدم آگاهی، به شکل اختالل در روابط اعضای خانواده بهخصوص روابطوالدین و فرزندان ظهور میکند.هدف از این نوشتار بررسی اجمالی حقوق کودم از منظر حقوق مدنی و فقه می باشد

کودک، فقه و حقوق ایران، تولد