احمدرضا اصغرپور ماسوله - استادیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی کرمانی - استادیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه فردوسی مشهد
زهرا برادران کاشانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه فردوسی مشهد

در هر جامعهای برای گزینش همسر، بنا بر شرایط و مقتضیات آن جامعه، معیارها و هنجارهایی وجود دارد. به بیان دیگر، همسرگزینی امری اجتماعی و تا حد زیادی تحت تاثیر ارزشهای غالب در جامعه است. بیشتر تحقیقات انجام شده در این حوزه از استراتژیهای قیاسی و روشهای کمی برای بررسی این پدیده بهره بردهاند؛ در صورتی که این پدیده در تجربه زیسته عاملان اجتماعی ابعاد ذهنی و مصادیق عینی متنوع و در عین حال پیچیده ای دارد. بر این اساس، در مطالعه حاضر سعی شده است با رویکردی پدیدار شناختی به بررسی و بازسازی معنایی همسرگزینی به منزله پدیده ای اجتماعی در میان زنان جوان پرداخته شود. این بررسی پدیدارشناسانه با مشارکت پانزده دختر جوان متاهل در شهر مشهد، که به صورت هدفمند گزینش شده بودند، انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که به طور کلی سه الگوی غالب برای گزینش همسر وجود دارد که عبارت اند از: سبک مبتنی بر الگوهای سنتی، سبک مبتنی بر تعاملات دوستانه، سبک بینابینی (تعاملات دوستانه تحت نظارت خانواده). همچنین، معیارسازی، کنترل معیار، انطباقیابی، پذیرش و گزینش نهایی بیانگر ابعاد اصلی و مشترک فرایند گزینش همسر از سوی مشارکتکنندگان در تحقیق بوده است.

ازدواج, پدیدار شناسی, مشهد, همسرگزینی