احسان خدائی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سیستم های انرژی، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه تبریز
مرتضی یاری - استاد گروه مهندسی مکانیک، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه تبریز

بهره برداری از انرژی تجدید پذیر نظیر انرژی خورشید و باد مهمترین گام در کربن زدایی از بخش تولید برق تلقی می گردد. لازمه تحقق چنین امری تبدیل این منابع به منابع پایدار می باشد. استفاده از سیستم های کارآمد ذخیره انرژی حرارتی و الکتریکی پتانسیل تبدیل منابع تجدیدپذیر به منابع پایدار را مهیا می سازد. مطالعات گسترده ای تایید می کنند که ذخیره انرژی حرارتی توجیح اقتصادی بهتری از سیستم های ذخیره انرژی الکتریکی دارد. ذخیره انرژی به شکل ترموشیمیایی به علت ارائه چگالی بالاتر، تولید گرمای همدما و ظرفیت ذخیره سازی بالاتر به گزینه امیدوارکننده ای در آینده نه چندان دور تبدیل شده است. در این میان تعداد زیادی واکنش شیمیایی در دمای عملیاتی مختلف وجود دارند که هر یک دارای مزایا و معایب خاصی هستند. با این حال تعداد زیادی از این واکنش ها با فاز صنعتی خود فاصله زیادی دارند و صرفا تعداد اندکی از واکنش ها امید به تجاری شدن چنین سیستمی را زنده نگه داشته اند. هدف اصلی کار حاضر بازبینی ای بر روش ذخیره سازی حرارت ترموشیمیایی می باشد. به همین منظور این مطالعه مروری کلی بر چهار دسته اصلی واکنش های ذخیره سازی انرژی حرارتی ترموشیمیایی انجام داده است. همچنین واکنش های امیدوار کننده در این زمینه که به فاز تجاری خود نزدیک هستند، معرفی می شوند و مزایا و معایب هرکدام ذکر می گردد.

انرژی خورشیدی، برج توان خورشیدی، ذخیره حرارت، ذخیره انرژی ترموشیمیایی