عادله کرد - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
مسعود قربان حسینی - استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران

در دنیای امروز، با توجه به گستردگی رقابت و پیشرفت های فناوری، باید کارکنان را بر آن داشت، تا بر مهارت های خود بیفزایند،از عقب ماندگی فردی جلوگیری کنند و سبب بقاء و بهبود عملکرد سازمان شوند. در این راستا نیاز به ارتقاء شغلی محسوساست و مسیر ارتقاء شغل میتواند، به افزایش مهارت کارکنان کمک کند. ارتقاء شغلی فرایندی است که در آن رده شغلی کارمندانبهبود یافته و با وظایف، فعالیتها و ارتباطات جدید همراه است. لذا در پژوهش حاضر عواملی که باید توسط سازمانها به منظورارتقاء کارکنان در نظر گرفته شود با استفاده از مرور ادبیات شناسایی شده و با استفاده از نظرات خبرگان منابع انسانی بر رویمطالعه موردی سازمان مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی با بهره گیری از روش تحلیل سلسله مراتبی وزن دهی انجامگردید. نتایج حاصل نشان داد که مهم ترین عامل برای در نظر گیری ارتقاء شغلی برای کارکنان عامل تحقق اهداف با وزن ۲۳/۴ درصد میباشد. سایر عوامل مهم به ترتیب کیفیت کار با سهم ۱۴/۹ درصد، توانایی فنی و تخصصی با سهم ۱۱/۸ درصد، خلاقیت و نوآوری با سهم ۸/۸ درصد، همکاری و تعامل با سهم ۸/۶ درصد، تلاش و عملکرد با سهم ۸/۳ درصد، رفتار و اخلاق حرفه ای با سهم ۸ درصد، تعهد سازمانی با سهم ۵/۹ درصد، استقلال کاری با سهم ۴/۱ درصد کمیت کار با سهم ۳/۴ درصد و کم اهمیت ۸ درصد، رفتار و اخلاق حرفه ای با سهم ۸ درصد، تعهد سازمانی با سهم ۵/۹ درصد، استقلال کاری با سهم ۴/۱ درصد، کمیت کار با سهم ۳/۴ درصد و کم اهمیت ترین عامل تحصیلات میباشد و سازمانها باید زمان و هزینه لازم را با توجه به وزن هر یک از شاخصها صرف و هزینه نمایند.

شناسایی، اولویت بندی، وزن دهی، ارتقاء شغلی