بهزاد یثربی - استادیار گروه مهندسی پزشکی، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز، ایران
محدثه سیفی - دانشجو کارشناسی مهندسی پزشکی، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
زهرا سلیمان زاده - دانشجو کارشناسی مهندسی پزشکی، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
عاطفه بدر - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی سهند، تبریز، ایران

بیماری­های قلبی عروقی، از جمله بیماری ایسکمیک قلبی و سکته مغزی، مسئول ۲۵ درصد از کل مرگ و میرها در سراسر جهان هستند. در سطح جهانی، علیرغم پیشرفت های عظیم در تشخیص و درمان بیماری­های قلبی عروقی، شیوع آنها همچنان در حال افزایش است. برای اهداف درمانی و احیا کننده، استفاده از نانوبیومواد راه ­حل­ هایی را ارائه می دهد که نسبت به سایر مواد مصنوعی مزایای زیادی دارد. علاوه بر این، دسترسی آسان به عنوان فرمول های نانو، کاربرد بیومواد را به عنوان حامل دارو یا نانوپوسته های محافظ توصیه می کند که زیست­ سازگاری عوامل تصویربرداری را بهبود می بخشد. به طور مثال در مقایسه با روش های سنتی دارورسانی، تحویل نانودارو، لیگاندهای مختلفی را با توجه به مکانیسم های پاتولوژیک و استراتژی های درمانی مختلف به نانوحامل های مربوطه وارد می کند تا مستقیما محل ضایعه را هدف قرار دهد. این استراتژی به طور موثرتری ناحیه پلاک آترواسکلروتیک را هدف قرار می­ دهد و غلظت دارو را برای بهبود جریان خون میوکارد افزایش می­ دهد.

نانو بیومواد, حامل دارو, زیست سازگاری, بیماری ایسکمیک قلبی, جریان خون میوکارد