آناهیتا سموات - کارشناسی ارشد معماری، دانشکده معماری دانشگاه ایوان کی، سمنان، ایران.
مرتضی اسماعیلی - استاد مدعو، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه سوره، تهران، ایران

طراحی معماری یکی از مهم ترین مباحث آموزش معماری بشمار می آید. در اپیدمی کرونا، با پیشرفت روزافزون فناوری و امکانات، آموزش مجازی برای پاسخگویی به تغییرات و چالش های آموزش عالی رواج یافت. اهمیت و حساسیت روش آموزش طراحی معماری نسبت به دیگر تخصص ها در این است که بدلیل نیاز به ارتباط موثر استاد و دانشجو، نمی توان به سادگی به انتقال دانش، مهارت ها و تجربیات اقدام کرد. در این راستا بررسی اثربخشی روش های آموزش مجازی و آموزش حضوری، اهمیت می یابد. این پژوهش از لحاظ هدف و نوع، کاربردی توسعه ای بوده و نحوه ی جمع آوری داده ها، پیمایشی است. در این پژوهش سعی شده است با روشی تحلیلی و توصیفی به صورت تلفیقی، به واکاوی کیفیت یادگیری درس طراحی معماری دانشجویان در دو شیوه آموزش پرداخته شود. جامعه آماری این پژوهش، دانشجویان کارشناسی ناپیوسته دانشگاه سوره می باشند. نخست ۱۴ مولفه موثر بر یادگیری در درس طراحی معماری، از طریق بررسی مدارس و دانشگاه های معتبر معماری در سطح ملی و بین المللی شناسایی و دسته بندی شد. سپس در پرسشنامه ای سازماندهی شده و باتوجه به حجم نمونه، میان ۸۰ نفر از دانشجویان توزیع گردید. از این رو امکان مقایسه ی دو روش (مجازی_حضوری) فراهم آمد. در ادامه پرسشنامه ی دوم با ۲۰ سوال میان ۲۱ نفر متشکل از اعضای هیئت علمی و اساتید دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه سوره توزیع شد. هدف از پرسشنامه دوم تدقیق معیارهای پژوهش در نظر گرفته شد. بنظر می رسد نتایج بدست آمده می تواند برای محیط های یادگیری درس طراحی معماری سودمند باشد. بر مبنای این پژوهش، میزان اثرگذاری کاربردی در آموزش حضوری و آتلیه محور درس طراحی معماری به مراتب بیشتر از دروس عملی استنباط شد.

آموزش معماری, اثربخشی آموزش, آموزش مجازی, آموزش حضوری, درس طراحی معماری