فرید ملایانی - گروه شیمی دارویی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهریار، شهریار، ایران
گیتا باقری - گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهریار، شهریار، ایران

مقدمه: هیدروژل های کامپوزیتی بر اساس نوع نانوذرات به کاررفته در ساختار هیدروژل، به چهار گروه بر پایه کربن،پلیمر، فلز یا اکسید فلز و مواد معدنی طبقه بندی می شوند . مقدار آب موجود در شبکه هیدروژل های پلیمری به ساختارشبکه پلیمر و شرایط محیطی مانند دما، pH و مقاومت یونی محلول در تماس با پلیمر بستگی دارد.روش کار: در این مطالعه هیدروژل پلی کاپرولاکتون ۱ پوشش داده شده با کیتوسان ۲ تهیه گردیده و سپس آمفوتریسین Bو عصاره هیدروالکلی گیاه خشاریزه بر روی آن بارگذاری شد. تاثیر غلظت PCL و E. Platyloba بر روی میزان تورمو اثرات ضدباکتریایی هیدروژل بررسی گردید و همچنین ساختار فیزیکو شیمیایی هیدروژل ها توسط آزمون های طیفسنجی مادون قرمز، پراش پرتو ایکس، گرماسنجی حرارتی بررسی گردید.بحث و نتیجه گیری: میزان تورم هیدروژل CS/PCL نسبت به PCL خالص به سبب پیوند هیدروژنی افزایش یافته وآنالیز FTIR بیانگر پیوند بین CS و PCL بوده و وجود همه پیک های در سه هیدروژل نشان دهنده همگنی مواد وساختار یکنواخت هیدروژل ها و تایید انجام پیوندها در ساختار هیدروژل است. نتایج بررسی خاصیت ضد میکروبیهیدروژل ها برمخمر کاندید آلبیکانس به روش دیسک دیفیوژن نشان دادند که با افزایش درصد E.Platyloba حساسیتمخمر و قطر هاله عدم رشد افزایش یافته است. عصاره E.Platyloba از AmB خاصیت ضدقارچی کمتری دارد، امااستفاده همزمان عصاره E.Platyloba و AmB باعث افزایش قطر هاله عدم رشد نسبت به AmB به تنهایی شده است.

هیدروژل، پلی کاپرولاکتون، عصاره خوشاریزه، آمفوتریسین B