اثر ذغال بیوچار تهیه شده از کمپوست شهری بر برخی از ویژگی های گیاه پروانش در رژیم های آبیاری

بررسی اثر ذغال بیوچار تهیه شده از کمپوست شهری بر خصوصیات مورفولوژیکی گیاه پروانش (Cathrantus roseus )در دور های مختلف آبیاری طی آزمایشی در فالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی ۱۴۰۱ -۱۴۰۲ در مرکز تحقیقات، آموزش و مشاوره فضای سبز شهرداری منطقه ۱۲ انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل دورآبیاری در چهار سطح (آبیاری پس از ۵ ، ۱۰ ، ۱۵ و ۲۰ روز) و مصرف ذغال بیوچار در چهار سطح (صفر یا شاهد، ۱۰ ،۲۰ و ۴۰ درصد وزن بستر کاشت) بودند. تجزیه واریانس نشان داد که اثر دور آبیاری بر تمام صفات مورد بررسی معنیدار بود. بین سطوح مختلف ذغال از لحاظ اثر بر کلیه صفات اختلاف معنی دار دیده شد. با افزایش تعداد روزهای دورآبیاری از ۵ به ۲۰ روز محتوی آب نسبی برگ و کلروفیل a به ترتیب ، ۳۶ / ۶۴ ، ۳۵ / ۲۷ و ۴۵ / ۷۷ درصد کاهش داشت. دربین سطوح ذغال بیوچار نیز استفاده از ۲۰ درصد ذغال در مقایسه با شاهد، محتوی آب نسبی برگ، کلروفیل a و عملکردخشک گل را به ترتیب ، ۱۶ / ۱۸ ۴ / ۲۴ و ۲۳ / ۶۸ درصد افزایش داد. بالاترین شاخص سطح برگ، ضریب هدایت روزنه ای،کلروفیل b به کاربرد ۲۰ درصد ذغال در نسبت وزنی بستر کاشت و دور آبیاری بعد از ۵ روز اختصاص یافت. بنابراینجهت دستیابی به بهترین عملکرد گل پروانش، دور آبیاری ۵ روزه و اختصاص ۲۰ درصد از وزن بستر کاشت به ذغالبیوچار توصیه می شود.

Keywords:

کلروفیل , کم آبی , فضای سبز , پروانش