دانیال بلوچ لاشاری - دانشجوی کارشناسی پیوسته تربیت بدنی ، دانشگاه فرهنگیان ، ایران.
سیدمنصور امامی میبدی - استادیاروعضوهییت علمی گروه آموزش معارف دانشگاه فرهنگیان(پردیس شهیدان پاکنژادیزد)

پس از انقلاب اسلامی ،آنچه همه بر سر آن اتفاق نظر دارند داشتن هدف و روشهای متناسببا آن است. وجود اصول و قواعد کلی آموزش های دینی در مدارس و مناسبات انسانی و مرجعیت آن برای تفسیر رفتارها آنچنان آشکار است که غالبا نیازی به بیان تشریحی آن وجود ندارد. بدیهی است که هیچ کنش و واکنش انسانی نمیتواند در خلا و بدون ضابطه ای مشخص آغاز، و بی هدف ۱ پایان پذیرد. رفتارهای یکسان زیادی میتوان یافت که خاستگاه واحدی ندارند؛ به منظور متفاوتی انجام میشوند و احتمالا نتایج مختلفی نیز به بار می آورند. امر تربیت که یکی از زمینه های مهم در مناسبات انسانی است نیز از این قاعده مستثنا نیست. مکاتب تربیتی هیچگاه خود را فارغ از چارچوبهای بنیادین و اصول نظری معرفی نمیکنند. حتی مکتبهایی چون رفتارگرایی، که بر رفتار تاکید میکنند و اهداف کلی و آرمانی را چندان قابل مطالعه و تحقیق نمیدانند، نیز هرگز ادعایی در شکستن حصر قواعد و اصول کلی حاکم بر رفتار را ندارند؛ چرا که پذیرش همین قواعد و اصول کلی سبب امتیاز و تشخیص مکاتب تربیتی و جدایی آنها از یکدیگر میشود

آموزش ؛ انقلاب ؛ تعلیم و تربیت ؛ دین ؛ دانش آموزان .