بهره گیری مصالح سنتی، رهنمونی به سوی توسعه پایدار

امروزه بحث توسعه پایدار نه تنها در جوامع در حال توسعه، بلکه در تمامی دنیا مورد توجه جوامع مختلف قرار د ارد. همچنین کاهش و جلوگیری از پیامدهای منفی ناشی از گسترش جوامع مدرن و صنعتی نظیر آلودگی روز افزون هوا و محیط زیست، کاهش منابع طبیعی و بحران انرژی به یکی از دغد غه های انسان عصر حاضر تبدیل گشته است. از سوی دیگر به رغم مطرح شدن مباحث پایداری در دنیای متاخر عملا تمامی این اصول توسط پیشینیان ما به کار گرفته می شد. معماری پیشین ناگزیر از تکیه بر منابع طبیعی و انرزی های پاک بوده اند که پایان ناپذیرند. این بهره گیری از طبیعت در سطوح مختلف ارتفاعی و از منابع گوناگون بوده است. همسویی و همگرایی معماری بومی کویر ایران با اصول معماری پایدار، برآیند توجهاتی از قبیل انتخاب آگاهانه و پایداری محور مصالح سنتی در این مناطق است. مقاله پیش روبه نقش کلیدی مصالح سنتی در خلق معماری پایدار اشاره دارد. این پژوهش با مطالعه کیفی صورت گرفته و ابزار گرد آوردی داده ها، مشاهدات عینی و مطالعه منابع مکتوب، اسناد و مدارک می باشد

Keywords:

معماری بومی , مصالح , پایداری , انرژی , محیط طبیعی