مهدی علیزاده - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش علوم اجتماعی ، دانشگاه فرهنگیان شهید مقصودی همدان ، ایران .
کامل حاجی - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش علوم اجتماعی ، دانشگاه فرهنگیان شهید مقصودی همدان ، ایران .
آریا جهانگیری - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش علوم اجتماعی ، دانشگاه فرهنگیان شهید مقصودی همدان ، ایران

پرخاشگری یکی از مسائل مهم زندگی است و مشکلات برخاسته از آن، یکی از دلایل مهم ارجاع کودکان ونوجوانان برای دریافت کمک های روان شناختی محسوب می شود.از این اصطلاح برای توصیف بسیاری ازانواع رفتارها از جمله بدخلقی، بحث و مشاجره، زورگویی، تخریب لوازم شخصی نزاع و بی رحمی استفاده میشود. نظام آموزشی تاثیر بسزایی درادراک خودکارآمدی افراد دارد. اگر نظام آموزشی به گونه ای برنامه ریزیگردد که براساس یادگیری درحد تسلط باشد و همه یادگیرندگان فرصت داشته باشند تا به سطح تسلطبرسند و کم تر با دیگران مقایسه گردند تاثیرات منفی روی خودکارآمدی دانش آموزان نخواهد داشت.هعقیدهبر آن است که خشونت و پرخاشگری جسمانی کودک، پیش درآمد رفتارهای ضداجتماعی دیگر است. اگرچهبرخی از مولفان تلاش کرده اند پرخاشگری را به انگیزه های فطری و مسائلی مانند آن مربوط کننده پژوهشها نشان داده اند که نه انگیزه های معطوف به خشونت و نه کشاننده های ناشی از ناکامی، ریشه پرخاشگریانسان ها هستند. انسانها یکدیگر را مورد حمله قرار میدهند، زیرا واکنش های پرخاشگرانه را یاد گرفته وبرای انجام آن انتظار پاداش داشته یا این پاداش ها را به دست آورده اند. از طرف دیگر، انسان موجودی استکه به مدد رشد مغز و قابلیت های ناشی از آن، قادر به پیش بینی محتمل ترین پیامدهای رفتاری و معنایاییآن است، اما چون پی بردن به این امر که زندگی شخص دیگری را به شکل نامطلوب تحت تاثیر قرار دادهبسیار ناگوار است، دریافت های خود را تحریف می کند و به جای فهم احساس اطرافیان، به توجیه های خودکامرواساز روی می آورد.

پرخاشگری ، نافرمانی ، مهارت ، اجتماعی ، دانش آموزان