سهم کودکان از شهرسازی پایداربا تأکید بر طراحی مراکز محله

کودکان ساکنانی از بافت و محله هستند که برای دستیابی به توسعه ای پایدار، باید حضور و زندگی آنان مورد توجه قرا ر گی رد. کالبد بافتها ی تاریخی هر چند مستقیماً به این مسئله نپرداخته است ولی فضاهای موجود در آن تا حدودی پاسخگوی این میهمانان کوچک خویش بوده است. این مسئله در بافتهای تاریخی نیازمند تقویت و در بافتهای معاصر که ویژگیهای خاص آن باعث شده است ناهماهنگی بیشتری در آن حس شود، نیازمند بازنگری و توجه ویژه می باشد. بهم ریختگی بصری و فقدان کالبد مناسب در بافتها سلامت روانی و اجتماعی کودکان را که تشک یل دهنده نسل آینده جامعه هستند به خطر می اندازد. در این مقاله ضمن بررسی اجمالی وضعیت برخی کشورها، سعی شده است ضمن بررسی نقاط ضعف بافتهای موجود، به راهکارهایی برای غنی سازی بافت در این مقوله دست یافت. در این مسیر. گسترش نهادهای اجتماعی و فرهنگی، استفاده از تجربه های دیگر کشورها، اصلاح وضعیت محله های شهری، ایجاد فضاهای فرهنگی، باز ی و فضا ی سبز از جمله موارد یست که م ی تواند نقش آف رین باشد.لازم به ذکر است با توجه به اینکه بیشتر بافتهای فرسوده و تاریخی شهرهای کشور ما نقاط ضعف زیادی در راستای تأم ین نیازها ی کودکان دارند و اصولا فضاهای شهری مناسبی برای آنان خلق نکرده اند و امروزه در اکثر موارد بحث ساماندهی، بازسازی و احیاء آنها مطرح می باشد، توجه دادن مدیران، برنامه ریزان شهری و طراحان به این امر و ایجاد ذهنیت مثبت در رابطه با اهمیت فوق العاده نیازهای روحی و فکری کودکان، می تواند بعنوان گام نخست برای حل مشکلات تلقی گردد

Keywords:

فضاهای شهری , بافت محله , کودک , فضای بازی