زهرا یزدان پناه - گروه زبان و ادبیات انگلیسی، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی، لارست
غلام عباس واحدپور - گروه جغرافیای طبیعی، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی، لارستان، ایر
محمدابراهیم عفیفی - گروه جغرافیای طبیعی، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی، لارستان، ایر

گردشگری (صنعت توریسم) بخش مهمی از اقتصاد ملی و بین المللی است که نقشی اساسی در اشتغال زایی، توسعه، گردش پول در هر کشور برعهده دارد. گردشگری می تواند رشد سریع اقتصادی در کشورهای در حال توسعه و با توسعه اقتصادی در مناطق روستایی دور افتاده کشورهای توسعه یافته را به ارمغان بیاورد. اکثر مردم و دولتها در تکاپو یافتن راهکرد و راهکارهایی برای توسعه صنعت گردشگری هستند که با حفظ محیط زیست سازگاری داشته باشد؛ برای دولت محلی و افراد بومی منطقه گردش پذیر درآمدزا و سودآور باشد؛ و در نهایت به فرهنگ و سنت بومی منطقه لطمه ای وارد نسازد. در این راستا، در میان شاخه های متعدد و متنوع صنعت گردشگری دو شاخه از گردشگری به نامهای ژئوتوریسم و اکوتوریسم هستند که با اندک تفاوتی، تأکید بر حفظ ویژگیهای فرهنگی، تاریخی، و زیست محیطی دارند . ژئوتوریسم و اکوتوریسم هر دو با اهدافی که در بالا ذکر شد مرتبطند و تمام فعالیت های آنها در این مسیر می باشد. هر دو آنها توجه ویژه ای به پوششهای گیاهی و جانوری بومی، حفظ سنت و فرهنگ، و توسعه اقتصادی و سیاسی دولتهای محلی دارند. هر دو شاخه در صدد ارائه دیدگاهی به گردشگران در مورد اثر انسان بر محیط زیست، حفظ و نگهداری طبیعت، و یکپارچه نگهداشتن فرهنگ بومی منطقه می باشند . مقاله حاضر در ابتدا تعریفی از گردشگری ارائه می دهد؛ در ادامه به نقاط تشاهبه و تعاملات اکوتوریسم و ژئوتوریسم نگاهی می اندازد؛ و در نهایت ارتباط این دو شاخه را با گردشگری پایدار ارزیابی می کند

صنعت گردشگری، گردشگری پایدار، اکوتوریسم، ژئوتوریسم، محیط زیست