بررسی نقش فرزندپروری در اخلاق ناصری با تکیه بر نظریه ی دیانا بامریند
عنوان مقاله: بررسی نقش فرزندپروری در اخلاق ناصری با تکیه بر نظریه ی دیانا بامریند
شناسه ملی مقاله: JR_ADAB-4-2_007
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_ADAB-4-2_007
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
پریسا نصیری - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
خلاصه مقاله:
پریسا نصیری - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
سبک فرزندپروری یکی از نظریههای مطرح در حوزه روانشناسی است که در آن به بررسی جایگاه خانواده و تعامل آن با فرزندان میپردازد. براساس تقسیمبندی که «دیانا بامریند» از انواع سبک فرزندپروری ارائه کرده، چهار نوع شیوه فرزندپروری اقتدارگرایانه، مسامحهگرایانه، مستبدانه و آسانگیرانه را معرفی میکند و براین اساس به تحلیل نقش والدین در تربیت کودکان میپردازد. خواجه نصیرالدین طوسی، حکیم، فیلسوف و متکلم بزرگ قرن هفتم هجری، در اثر ارزشمند خود، اخلاق ناصری که از مهمترین رسالههای حکمت عملی بهشمار میرود، در سه باب اخلاق فردی، تدبیر منزل و سیاست مدن به تحلیل انسان، خانواده، تعلیم و تربیت و جامعه میپردازد. این پژوهش بر آن است تا به شیوه توصیفی تحلیلی به بررسی نمودهای تعلیم و تربیت و شیوههای فرزندپروری در اخلاق ناصری براساس نظریه دیانا بامریند بپردازد. یافتههای پژوهش نشان میدهد، آنچه خواجه نصیرالدین طوسی در کتاب اخلاق ناصری از شیوههای تربیتی فرزندان و نقش والدین ارائه میدهد، براساس سبک فرزندپروری مستبدانه قابل بررسی است. از سویی دیگر، تحلیل مولفههای موجود در این اثر ما را به دستاوردهای درخوری در زمینه ویژگیهای تربیتی و آموزشی در ادبیات کلاسیک، بهویژه ادبیات تعلیمی میرساند.
کلمات کلیدی: خواجه نصیرالدین طوسی, اخلاق ناصری, فرزندپروری, دیانا بامریند, تعلیم و تربیت
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1774645/