آذین موحد - دانشیار دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
زهرا کشاورز - کارشناس ارشد نوازندگی موسیقی جهانی، دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران

سبک نوازندگی فلوت در دوران معاصر که معیارها و استانداردهای جهانشمولی را دربرمی­گیرد، تحت نفوذ مکتب فرانسه توسعه یافته و کنسرواتوار پاریس در پایه­ریزی رویکردهای پداگوژیک در نوازندگی این ساز، نقش کلیدی داشته است. علی­رغم تعداد زیاد کتب و تمرینات به جای مانده از معلمان این موسسه، هیچیک از آنها دستورالعملی مربوط به تکنیک صداسازی و سونوریته مطرح نکرده­اند و هر آنچه باقی مانده است، موارد مربوط به مهارت­های مکانیزم و آرتیکولاسیون است. امروزه در جوامعی که موسیقی کلاسیک از ارکان فرهنگ بومی آنها نیست، عدم آشنایی با مفاهیم سونوریته و صداسازی، آموزش و اجرای این سازها را با نقصان روبرو کرده است. این تحقیق با استفاده از منابع کتابخانه­ای و مبتنی بر تجربیات شخصی، با معرفی معیارهایی برای کیفیت صوت، آن­طور که مدنظر معلمان مکتب کنسرواتوار پاریس بوده است، تمرین­های بنیادی و دستورالعمل­های مناسبی را برای دستیابی به سونوریته صحیح معرفی می­کند. در این بررسی، سه عنصر  مهم یعنی هوموژنئیته، اگالیته، و سوپلس که از نوشته­ها و گفته­های معلمان فرانسوی استخراج شده، به­عنوان شالوده صداسازی در مکتب نوازندگی فلوت فرانسه معرفی می­شوند و با تمرین­های ارایه شده، راهکارهایی برای دستیابی به کوک پایدار، تمبر، رنگ­آمیزی و تلفیق صدا معرفی می­کند.

فلوت, سونوریته, پداگوژی, کنسرواتوار پاریس, سازهای بادی