تبیین قواعد تصویرگری اسب در سه شاهنامه ی تیموری با تکیه بر متون اسب شناسی
عنوان مقاله: تبیین قواعد تصویرگری اسب در سه شاهنامه ی تیموری با تکیه بر متون اسب شناسی
شناسه ملی مقاله: JR_JFAVAT-27-3_006
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_JFAVAT-27-3_006
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
سمانه سبزه کار - کارشناس ارشد پژوهش هنر، گروه پژوهش هنر، دانشکده علوم نظری و مطالعات عالی هنر، دانشگاه هنر، تهران، ایران.
سعید خودداری نایینی - استادیار گروه مطالعات موزه، دانشکده حفاظت و مرمت، دانشگاه هنر، تهران، ایران.
خلاصه مقاله:
سمانه سبزه کار - کارشناس ارشد پژوهش هنر، گروه پژوهش هنر، دانشکده علوم نظری و مطالعات عالی هنر، دانشگاه هنر، تهران، ایران.
سعید خودداری نایینی - استادیار گروه مطالعات موزه، دانشکده حفاظت و مرمت، دانشگاه هنر، تهران، ایران.
اسب با همان حضور پررنگی که در زیست گذشتگان -خصوصا پادشاهان- داشته به تصاویر کتاب ها راه پیدا کرده است، از این رو او یکی از مهمترین ابژه های تصویری در خلق نگاره ها قلمداد می شود. با توجه به این موضوع و نگاه به ارزش حیوانی که نه تنها نماینده ی قدرت و عظمت یک لشکر بوده است بلکه نقش یگانه ای در خودنمایی های شاهانه ایفا می کرده باید پرسید مصوران او را چگونه به تصویر کشیده اند؟ آنها که خود در بستر جامعه ی درباری می زیسته و یحتمل صاحب اسبی بوده تا چه اندازه در تصویرگری این حیوان به کیفیاتی وفادار بوده که بر اسب خوب و زیبا دلالت داشته است؟ آیا این کیفیات که مستخرج از متون اسب شناسی از جمله فرسنامه ها و دیگر کتابهای نوشته شده در باب خیول و اسبان است با معیارهای مصوران در تصویرگری اسب همپوشانی دارد یا به کل متفاوت از یکدیگر هستند؟ برای پاسخ به این سوالها تنها سه شاهنامه ی مصور عصر تیموری به روش توصیفی-تحلیلی مطالعه شده اند. دو نتیجه از این پژوهش حاصل میشود، نخست اینکه بازنمود اسب در این سه دست نوشته ی مصور خارج از چارچوب طبیعت نبوده است. دوم آنکه مصوران شاهنامه ی بایسنغری تلاشی ستودنی در جهت تصویرگری اسب نیک داشته اند و معیارهای ایشان بسیار به گفته های اسبشناسان نزدیک است.
کلمات کلیدی: تصویرگری اسب, متون اسب شناسی, شاهنامه, بایسنغری, ابراهیم سلطان, محمد جوکی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1775246/