مهدی وطن خواه - دانشجویان کارشناسی ارشد صنایع غذایی
محمدحسن کمانی
مسعود شفافی زنوزیان - استادیار دانشگاه آزاد سبزوار
وحید کوشکی

زایلان و ماناز جزء پلی ساکاریدهای فراوان موجود دردیواره سلولی گیاهان می باشند که میتوانند بهصورت بالقوه ای از طریق صنایعی نظیر کشاورزی و جنگلداری به میزان زیادی بازیافت می شوند قابلیت تشکیل فیلم و خاصیت زیست تجزیه پذیری زایلان و ماناز سبب شده است که از آنها به عنوان موادجایگزین مناسب برای مواد بسته بندی غذایی که منشا نفتی دارند استفاده شود ویژگیهای محافظتی پایداری مکانیکی و پاسخ گرمایی پلیمرها به عنوان شاخصهای اساسی در تغییر میزان کاربرد یک ماده جهت استفاده دربسته بندی موادغذایی میب اشد فیلم و پوششهای تولید شده برپایه ماناز و زایلان دارای نفوذپذیری پایین نسبت به اکسیژن و روغن ها م یباشند و بطور نسبی دارای استحکام کششی بالایی هستند ساختارشیمیایی زایلان و ماناز که برای تقویت این ساختارشان نانوذرات به آنها اضافه می شود درپلیمرترکیبی مورد استفاده قرارمیگیرند و موجب تاثیر گذاری برروی خصوصیات موادبسته بندی می شوند.

بسته بندی های پایدار، زایلان ماناز، زیست تخریب پذیر، بسته بندی