محمدابراهیم بهرام - PhD Student in Sports Physiology, Department of Physical Education and Sport Sciences, Faculty of Educational Sciences and Psychology, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran
سهیلا همتی شکراب - M.Sc of Sports Physiology, Department of Physical Education and Sport Sciences, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Mohaghegh Ardabili University, Ardabil, Iran
ندا واحدی کله سرا - M.Sc of Sports Physiology, Department of Physical Education and Sport Sciences, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Mohaghegh Ardabili University, Ardabil, Iran
رقیه افرونده - Associate Professor of Sports Physiology, Department of Physical Education and Sport Sciences, Faculty of Educational Sciences and Psychology, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran
سمیرا داورپناه - M.Sc of Sports Physiology, Department of Physical Education and Sport Sciences, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Mohaghegh Ardabili University, Ardabil, Iran

مقدمه: مایوستاتین و فولیستاتین از بیومارکرهای سرمی مرتبط با سارکوپنیا در دوره سالمندی هستند. اما نقش آنها در هماهنگی عصبی – عضلانی ناشی از ورزش در دوره سالمندی به خوبی مشخص نیست. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات TRX بر سطوح سرمی میوستاتین و فولیستاتین و عملکرد عصبی- عضلانی در مردان سالمند دارای اضافه وزن بود. روش کار: در این پژوهش نیمه­تجربی، تعداد ۳۰ نفر از مردان سالمند دارای اضافه وزن با میانگین سنی (۱/۳۴±۶۴/۳۳ سال) به صورت دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی، در دو گروه تمرینی TRX و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی TRX، به مدت ۱۲ هفته و هر هفته ۳ جلسه به مدت ۶۰ دقیقه به تمرین پرداختند. شدت تمرینات توسط مقیاس درک فشار بورگ (RPE) کنترل شد. قبل و بعد از آخرین جلسه تمرین، میوستاتین و فولیستاتین و عملکرد عصبی- عضلانی (Time Up & Go و ۵-Chair stand) اندازه­ گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری ۰/۰۵>P تحلیل شدند. یافته ها: ۱۲ هفته تمرین TRX باعث تفاوت معنی دار در سطوح سرمی میوستاتین (۰/۰۱۰=P) و متغیر فولیستاتین گروه تجربی و کنترل شد. همچنین زمان آزمون شاخص های ۵-CS (۰/۰۱۴=P) و TUG (۰/۰۰۳=P) در گروه تجربی بهبود معنی­ داری داشت.  در بررسی تحلیل آماری درون گروهی در گروه تجربی، سطح سرمی میوستاتین (۰/۰۰۲=P)، زمان آزمون شاخص های ۵-CS (۰/۰۰۱=P) و TUG (۰/۰۰۱=P) در پیش آزمون و پس آزمون، کاهش معنی دار؛ اما در متغیر فولیستاتین افزایش معنی داری داشت (۰/۰۰۱=P). نتیجه گیری: به نظر می­رسد تمرینات TRX با تغییر مثبت در مارکرهای مرتبط با سارکوپنیا، در بهبود و توسعه هماهنگی عصبی-عضلانی سالمندان دارای اضافه وزن موثر بود. تمرینات TRX می­تواند به عنوان یک درمان مکمل و کم ­هزینه در توانبخشی و پرستاری سالمندان مورد استفاده قرار گیرد.

Myostatin, Follistatin, Neuromuscular Function, Elderly, میوستاتین, فولیستاتین, عملکرد عصبی- عضلانی, سالمندان