حسین حاجی آقاعلیزاده - استادیار دانشگاه بوعلی سینا دکتری مکانیک ماشینهای کشاورزی
رویا حسنخانی - کارشناس ارشد دانشگاه تبریز مکانیزاسیون کشاورزی
راضیه حسنخانی - کارشناس ارشد دانشگاه بوعلی سینا حقوق خصوصی

مبحث امنیت غذایی به عنوان یکی از مهمترین ملاکها و معیارهای سنجش رفاه و امنیت و شکوفایی اقتصادی کشورها میباشد. تعاریف متعددی ازامنیت غذایی به عمل آمده است در مفهوم کلی میتوان در تعریف امنیت غذایی این گونه بیان نمود: امنیت غذایی در معنای امکان دستیابی افراد به غذای کافی است به طوری که امکان داشتن زندگی سالم فراهم گردد. فراهم نمودن غذای کافی به عنوان یکی از شروط اولیه برای ادامه زندگی و اعتلای هر فرد میباشد لذا برقراری امنیت غذایی از حقوق بنیادین بشری میباشد در راستای تحقق این هدف سند مکتوب حقوق بنیادین بشر قدم به پیش نهاده و در موادی چند از حق تغذیه مطلوب افراد بشری حمایت نموده است.ماده 22 اعلامیه جهانی حقوق بشر در همین راستا تدوین گردیده- ماده ی 22 : هر انسانی سزاوار یک زندگی با استانداردهای قابل قبول برای تأمین سلامتی و رفاه خود و خانواده اش، من جمله تأمین خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری است. در سایر متون حقوقی درراستای حفظ حقوق بنیادین بشر نیز اهمیت تامین و امنیت غذایی به صراحت بیان گردیده از جمله ماده 11 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی اجتماعی :کشورهای طرف این میثاق حق هر کس را به داشتن سطح زندگی کافی برای خود و خانواده اش شامل خوراک پوشاک و مسکن کافی همچنین بهبود مداوم شرایط زندگی به رسمیت می شناسند. از مواد مذکور اهمیت مبحث امنیت غذایی مشخص میگردد ذکر این مواد از باب مثال به منظور اهمیت این مبحث بوده است لذا در مقاله حاضر درصدد تبیین مفهوم و اهمیت مبحث امنیت غذایی در عرصه قوانین داخلی و بین الملل میپردازیم

امنیت غذایی، حق بنیادین بشر، حق تغذیه