مریم داودی - دانشجوی دکتری گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه خوارزمی تهران، ایران
رسول یاعلی - دانشگاه خوارزمی تهران
فرهاد قدیری - دانشگاه خوارزمی
عباس بهرام - استاد دانشگاه خوارزمی تهران

هدف:یافتن بهترین شیوه آموزشی مسئله ای است که امروزه توجه محققین علوم رفتاری را به خود جلب کرده است. در راستای این بحث هدف این مطالعه بررسی تاثیر آموزش بازی برای درک بر شایستگی حرکتی واقعی و ادراک شده در مقایسه با روش سنتی دربازی های فوتسال است. روش:جامعه آماری این مطالعه همه کودکان ۹-۱۲ سال شهر اهواز بودند (میانگین سن= ۷/۱۰ و انحراف استاندارد=۴۱/۱). مداخلات برای مهارت های فوتسال طراحی شده بود ازاین رو دو گروه شرکت کنندگان (۲۰ نفر در هر گروه) به روش آموزش بازی برای درک و خطی تمرین کردند. شایستگی حرکتی ادراک شده با پرسشنامه های انگیزش درونی و شایستگی حرکتی واقعی با آزمون برونینکس اوزرتسکی ارزیابی گردید. تمرینات به مدت دو ماه در طی ۱۶ جلسه و هر جلسه یک و نیم ساعت ارائه شدند. نتایج: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد تبحر حرکتی (تی (۱،۳۸) = ۵۲ /۳-، پی= ۰۰/۰) و شایستگی حرکتی ادراک شده (تی (۱،۳۸) = ۴۴ /۲-، پی= ۰۲/۰) گروه آموزش برای درک به طور معنی داری بیشتر از گروه خطی هست. نتیجه گیری: این مطالعه موثر بودن روش آموزش مرتبط با بازی نسبت به روش خطی را نمایان کرده است که می تواند در مدارس و مهدکودک ها کاربرد داشته باشد.

شایستگی حرکتی واقعی, شایستگی حرکتی ادراک شده, آموزش بازی برای درک, روش خطی