محمدرضا صادقیان شاهی - Yazd University
سهیلا رضایی - Yazd University
حسین صمدی - Yazd University

مقدمه: اخیرا گرایش به استفاده از رویکردهای درمانی نوین برای بهبود کارکردهای اجرایی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. هدف پژوهش، بررسی اثربخشی تمرینات پاریاد بر بازداری پاسخ، انعطاف پذیری شناختی و بازتولید زمان در کودکان ۱۲-۸ ساله دارای اختلال هماهنگی رشدی بود. روش بررسی:  پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. ۳۰ پسر ۸ تا ۱۲ ساله مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به طور تصادفی در دو گروه گواه و تجربی گمارده شدند. ابزار پژوهش حاضر شامل سیاهه اختلال هماهنگی رشدی مخصوص والدین، سیاهه مشاهده حرکتی مخصوص آموزگاران، آزمون هوش ریون کودکان، آزمون برو/نرو، آزمون استروپ و بازتولید زمان بود. آزمودنی­های گروه تجربی برنامه تمرینات ادراکی - حرکتی پاریاد را به مدت ۲۰ جلسه سی دقیقه­ای انجام دادند. داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‎گیری مکرر و ویلکاکسون و در نرم افزار SPSS با سطح معناداری ۰۵/۰ صورت گرفت. یافته­ ها: یافته های پژوهش نشان داد که تمرینات پاریاد بر بازداری پاسخ و ادراک زمان تاثیر معناداری دارد (۰۰۵/۰>p)، اما بر مولفه انعطاف پذیری شناختی تاثیر معناداری نداشت (۰۰۵/۰

Developmental Coordination Disorder, Perceptual-Motor Exercises, Executive Functions, اختلال هماهنگی رشدی, ادراک زمان, انعطاف پذیری شناختی, بازداری پاسخ, تمرینات ادراکی- حرکتی پاریاد