آرمان قیسوندی - مربی گروه جغرافیا،دانشگاه پیام نور،تهران،ایران

بررسی های به عمل آمده نشان می دهد که شهرهای کوچک در توسعه ی اجتماعی- اقتصادی کشورهای آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین اهمیت خاصی دارند، زیرا عرضه ی کارکردهای مختلف اجتماعی، اقتصادی و خدماتی در شهرهای کوچک از عوامل مهم توسعه ی منطقه ای و ملی شناخته می شود. شهرهای کوچک با تامین امکانات شغلی، تجاری، آموزشی و بهداشتی در نقش مراکز توزیع عمل می کنند و به عنوان بازار تولیدات کشاورزی حوزه های روستایی، بخشی از منطقه را به تحرک اقتصادی- اجتماعی می رساند(معصومی،۱۳۹۱: ۴).شهرهای کوچک در ایران به عنوان مکان مرکزی بیشترین روابط را با حوزه نفوذ روستایی شان دارند. نقش این شهرها نه تنها به صورت مراکز توزیع خدمات و بازار فروش محصولات کشاورزی موجب پویایی بخش روستایی می شود بلکه عاملی در تجاری شدن بخش کشاورزی در حوزه های روستایی نیز هست. در واقع کلید توسعه روستاها را می توان در وجود شبکه ای از شهرهای کوچک که واسط ارتباط با شهرهای بزرگ هستند، دید. زیرا دسترسی فضایی به فرصت ها و تولیدات با ایجاد و تقویت این گونه شهرها به وجود می آید. به این ترتیب پیوند و یکپارچگی عملکردی شهرهای کوچک با مراکز بزرگ تر و با حوزه روستایی شان موجب اشاعه توسعه در سطح یک منطقه می شود.(سلطانی،۱۳۹۰: ۵).کشورهای زیادی در سیاست گذاری های منطقه ای و برنامه های توسعه شهرهای کوچک را به عنوان بخشی از راه حل های فضایی انتخاب کرده اند. بدیهی است که با توجه به ساختار اقتصادی و اجتماعی و ارزش های حاکم بر کشورها، موضوع شهر های کوچک نیز منطبق بر شرایط خاص این کشورها ظاهر می شود. در این مقاله چند نمونه از کشورهای که دارای شرایط خاص جمعیتی و اقتصادی هستند، برای نمونه اشاره می شود. این مقاله به بررسی سابقه تاریخی توجه به توسعه و تجهیز شهرهای کوچک در کشورهای جهان و ایران می پردازد.

شهر کوچک،شهر میانی،ژاپن،فیلیپین،ایران،توسعه،تجهیز