محمدسعید ایزدی - استادیار گروه معماری، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
محمدرضا حقی - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان

به طور مشخص، امنیت در فضاهای عمومی یک شهر، سرزندگی و پویایی فضا را به دنبال خواهد داشت که نمود آن ­را می­توان در حضور فعال مردم، خلق فرهنگ تعاون و تعامل، کاهش استرس و نگرانی، حضور گروه­های مختلف سنی و جنسی و حیات شبانه مشاهده نمود. بر همین اساس در این پژوهش، امنیت میدان امام شهر همدان، به عنوان یکی از مهم­ترین فضاهای عمومی این شهر، مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش پژوهش، تحلیلی-تفسیری بوده و از طریق پیمایش میدانی صورت پذیرفته است. در گام نخست، معیارهای ارزیابی احساس امنیت در فضاهای عمومی از منابع معتبر داخلی و خارجی استخراج گردیده است و با استفاده از پرسشنامه، نظرات مردم برداشت شده است (۱۵۰=n). در ادامه داده­های پرسشنامه­ها در نرم­افزار SPSS وارد شده است که بر­اساس تکنیک تحلیل عاملی اکتشافی، متغیرها در ۷ عامل تبیین­کننده احساس امنیت، شامل «پیاده­مداری»، «زیبایی­شناسی»، «اجتماع­پذیری»، «امنیت شبانه»، «نظارت مستقیم»، «آسایش محیطی» و «ساختار محیط» دسته­بندی شده­اند. پس از آن با استفاده از تکنیک تحلیل رگرسیون چندمتغیره خطی، رابطه میان عوامل هفت­گانه و احساس امنیت در میدان مورد سنجش قرار گرفته است که مشخص گردید ۳ عامل «پیاده­مداری»، «زیبایی­شناسی» و «امنیت شبانه» به ترتیب بیشترین تاثیر را در میزان احساس امنیت در میدان امام داشته­اند.

امنیت محیطی, جرائم شهری, کیفیت محیطی, فضای عمومی, میدان امام همدان