خلیل حاجی پور - استادیار برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشکده هنرومعماری، دانشگاه شیراز
نرجس فروزان - فوق لیسانس برنامه ریزی شهری، دانشکده هنرومعماری، دانشگاه شیراز

ارتقاء راندمان انرژی در بخش مسکونی مناطق شهری در آینده نزدیک به بخش مهمی در دستیابی به توسعه پایدار تبدیل می­شود. لذا این مطالعه با هدف بررسی پایداری الگوهای مسکن از منظر انرژی عملکردی صورت گرفته­است که در ضمن آن به محاسبه میزان مصرف انرژی عملکردی و بررسی چگونگی ارتباط آن با مشخصه­های فرم شهر پرداخته است. در راستای انجام این مهم به بررسی وجود ارتباط بین متغیرهای تحقیق -مشخصه­های کالبدی فرم شهر (متغیرهای مستقل) و اطلاعات میزان مصرف گاز و برق خانوارها در طول یک سال (متغیرهای وابسته)- اقدام شده است و الگوهای مسکونی به هفت دسته کلی حیاط مرکزی، بافت فرسوده، ویلایی، ردیفی یک، دو و سه طبقه و آپارتمانی تفکیک شده­اند. تحلیل نتایج حاصل از تحلیل همبستگی آشکار می­سازد که بین الگوی سکونت و میزان مصرف انرژی عملکردی رابطه همبستگی قوی وجود دارد. همچنین بین کیفیت بنای ساختمان، عمر ساختمان، نوع سازه و مساحت با میزان مصرف انرژی عملکردی رابطه همبستگی با شدت متوسط برقرار است. در بخش تحلیل واریانس نیز مشخص شد که خانه­های حیاط مرکزی با ۶۵ گیگاژول بر متر مربع دارای بیشترین سرانه مصرف انرژی عملکردی در بین سایر الگوهاست و یکی از دو گونه سکونتی ویلایی با سرانه انرژی عملکردی  ۸ گیگاژول بر متر مربع و بافت فرسوده با سرانه انرژی عملکردی ۱۴ گیگاژول بر متر مربع کارآمدترین گونه سکونتی تشخیص داده شدند.

فرم شهر, برنامه ریزی شهری, میزان مصرف انرژی, انرژی عملکردی, الگوهای مسکن