محمد زنگویی - Department of Biochemistry, Faculty of Medicine, Birjand University of Medical Sciences, Birjand, Iran
وحید باقری - Cellular and Molecular Research Center, Department of Medical Immunology, Birjand University of Medical Sciences, Birjand, Iran

لوسمی میلوئید مزمن (CML) یکی از انواع غیرشایع سرطان خون است که از سلول های بنیادی مغز استخوان منشا می­ گیرد. پروژسترون (P۴) و بربرین (BBR) ترکیبات زیست فعالی هستند که رشد سلول های تومور را مهار می کنند. در این مطالعه، ما اثر همزمان P۴ و BBR را بر روی سطح گونه های فعال اکسیژن (ROS) در سلول های K۵۶۲ ارزیابی کردیم. سلول های K۵۶۲ در محیط حاوی سرم کشت شدند و به طور همزمان با غلظت های مختلف IC۵۰، P۴ و BBR در زمان های ۲۴ (۱۲۵ میکرومولار:BBR؛ ۴/۱۰۲ میکرومولار:P۴)، ۴۸ (۱۱۴ میکرومولار:BBR؛ ۴/۷۸ میکرومولار:P۴) و ۷۲ (۴۵ میکرومولار:BBR؛۷۰ میکومولار:P۴) ساعت تیمار شدند. سپس بقای سلولی و سطح ROS به ترتیب با استفاده از روش MTT و دی کلروفلورسین دی استات (DCF) توسط فلوسایتومتری تعیین شد. نتایج ما نشان داد که ترکیب P۴ و BBR سلول ها را به طور موثرتری نسبت به P۴ و BBR به تنهایی در ۷۲ ساعت مهار کرده و همچنین P۴ و ترکیب آن ها باعث کاهش سطح ROS در سلول ها در مقایسه با BBR و سلول های تیمار نشده در ۲۴ و ۷۲ ساعت گردید. به طور خلاصه می توان چنین استنباط کرد که احتمالا P۴ از طریق مسیر وابسته به ROS و BBR از طریق مسیر مستقل از ROS، رشد سلول ها را مهار کرده باشد.

Berberine, Cell survival, Berberine, CML, K۵۶۲ cells, Progesterone, Reactive oxygen species, بربرین, بقا سلولی, لوسمی میلوئید مزمن, سلول های K۵۶۲, پروژسترون, گونه های فعال اکسیژن