آرش دشتبازی - گروه ژئودزی، دانشکده مهندسی نقشه برداری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیر طوسی، تهران، ایران.
بهزاد وثوقی - گروه ژئودزی، دانشکده مهندسی نقشه برداری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیر طوسی، تهران، ایران.

روش ای ترکیبی برای تعیین عمق موهو در نبود نقاط لرزه ای با چگالی و پوشش مناسب عمدتا در مطالعات ژئوفیزیک، ژئودزی مورد استفاده قرار می گیرد. در میان این روش ها می توان به روش پارکر-اولدنبرگ و ونینگ ماینتز مورتس اشاره کرد. با هدف بهبود مدل­های موجود عمق موهو در پهنه فرورانشی مکران به عنوان یک منطقه با زمین ساخت پیچیده، دو مدل مختلف به نام های BC و SC با روش ترکیبی ثقلی- لرزه ای توسعه داده شد. داده های جهانی(CRUST۱.۰)  و مدل ونینگ ماینز موریتس VMM (Vening Meinesz-Mortiz) به ترتیب به عنوان داده های لرزه ای و گرانشی، به روشی مناسب و با دو رویکرد فیلتر و ترکیب طیفی و استفاده از سرشکنی کمترین مربعات مورد استفاده قرار گرفته است. مدل های به دست آمده دارای وضوح '۵×'۵ درجه معادل شبکه ای با ابعاد حدود ۹×۹ کیلومتر هستند. دقت موهو به دست آمده با چهار مدل مختلف منطقه ای و محلی ارزیابی شد. RMS نتایج به دست آمده به ترتیب ۹۲/۲، ۷۵/۱، ۸۵/۴ و ۲۷/۱ کیلومتر برای مدل BC و۴۱/۲، ۴۱/۰، ۴۸/۴ و ۰۴/۳ کیلومتر برای مدل SC است. مدل عمق موهو به دست آمده برای مکران غربی در ایران و اطراف آن به میزان قابل ملاحظه ای وضوح، دقت و قدرت تفکیک مدل های عمق موهو را در منطقه مورد مطالعه بهبود داده است.

مدل عمق موهو, پهنه فرورانش مکران, ترکیب طیفی, مدل سازی لرزه ای, مدل سازی گرانشی