Mohammad Moradi - دانشیار، پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو، تهران، ایران

در این مقاله با استفاده از داده های دما و فشار وردایست گرمایی و دما در سطوح مختلف فشاری که از بایگانی مرکز ملی پیش بینی محیطی و پژوهش های جوی آمریکا گرفته شده است، کمیت بسامد شناوری برانت-وایسالا (N۲) در ترازهای مختلف فشاری محاسبه شد. در ادامه میانگین مداری این کمیت ها در سه منطقه کلاهک قطبی، عرض های میانی و منطقه حاره به دست آمد و تغییرات ارتفاع وردایست گرمایی در طول دوره رخداد گرمایش ناگهانی پوشن سپهر بررسی شد.نتایج نشان داد که در نوزده رخداد گرمایش انتخابی در دوره آماری ۲۰۲۰-۱۹۷۹، گرمایش ناگهانی پوشن سپهر سبب ایجاد بی هنجاری مثبت میانگین مداری دما و فشار وردایست شده است. از این رو در همه این موارد، گرمایش ناگهانی پوشن سپهر از طریق افزایش دمای وردایست و کاهش ارتفاع آن، سبب توسعه پوشن سپهر یا کاهش عمق وردسپهر شده است. به علاوه کاهش ارتفاع وردایست در منطقه کلاهک قطبی، بیشتر از منطقه عرض های میانی است. همچنین دیده شد که قبل از گرمایش ناگهانی پوشن سپهر، پایداری ایستایی (بی هنجاری مثبت میانگین مداری N۲) در پوشن سپهر افزایش و در هنگام گرمایش کاهش (بی هنجاری منفی میانگین مداری N۲) یافته است. این تغییرات نیز در کلاهک قطبی بیشتر از منطقه عرض های میانی است. این نتیجه نشان می دهد که ساختار پایداری ایستایی در پوشن سپهر پایین و اطراف وردایست در کلاهک قطبی بیشتر تحت تاثیر عامل ایجاد گرمایش ناگهانی پوشن سپهر است.

گرمایش ناگهانی پوشن سپهر, وردایست گرمایی, وردسپهر, بسامد شناوری برانت-وایسالا, میانگین مداری