Nafiseh Pegahfar - استادیار، پژوهشکده علوم جوی، پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی، تهران، ایران

شاخص تجربی شدت پتانسیلی، نشان دهنده بیشینه شدت محتمل یک چرخند حاره­ای است. در این پژوهش اعتبار ۵ رابطه شدت پتانسیلی پیشنهاد شده توسط سایر محققین برای سایر حوزه­ها، برای تمام چرخندهای حاره­ای شکل گرفته (۴۵ مورد) در شمال­غرب اقیانوس هند در بازه زمانی ۱۹۹۱-۲۰۱۹ ارزیابی می­شود. این روابط با ترکیب پارامترهایی از قبیل انرژی پتانسیل همرفتی دسترس پذیر، آنتروپی، آنتالپی، دمای پتانسیلی، دما در سطح دریا و وردایست و برخی ثابت­ها به دست آمده اند. بدین منظور از داده های مرجع اداره هواشناسی هند و داده­های بازتحلیل نسل پنجم از مرکز اروپایی پیش­بینی میان­مدت جو استفاده شد. پارامترهای مورد نیاز در منطقه هسته درونی چرخند و محیط اطراف آن محاسبه شدند. شاخص های آماری اعم از سازگاری، انحراف معیار، ضریب همبستگی و خطای جذر میانگین مربعات برای تمام چرخندهای حاره­ای با ­شدت­های متفاوت محاسبه شدند. نتایج نشان داد که در منطقه موردمطالعه رابطه پنجم که شامل اختلاف دما بین سطح دریا و وردایست و اختلاف آنتروپی بین محیط و هسته درونی چرخند بود، در ۴ دسته شدت اولیه به ترتیب با شاخص­های سازگاری ۷۴/۰، ۷۴/۰، ۷۳/۰، ۷۰/۰ بالاترین کارایی را برای پیش­بینی شدت داشته است. برای شدت های قوی تر، رابطه دوم که حاوی اختلاف آنتروپی اشباع در سطح و آنتروپی لایه مرزی بود، به ترتیب شاخص های سازگاری ۷۳/۰ و ۷۵/۰ را تولید کرد. رابطه مبتنی بر اختلاف دمای پتانسیلی هم­ارز اشباع با دمای پتانیسیل لایه مرزی و اختلاف دمای برون­شارش با دمای درون­شارش نیز برای دو دسته شدت ابتدایی و میانی، نتیجه­ای مشابه تولید کرد. نهایتا روابط پنجم و دوم دقیق­ترین نتایج را تولید کردند.

شدت پتانسیلی, آنتروپی, آنتالپی, روابط تجربی, چرخندهای حاره ای شمال غرب اقیانوس هند