احمد قریشیان - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید مطهری زاهدان
سلمه اسکانی - کارشناسی روانشناسی عمومی دانشگاه پیام نور
زهرا پاهنگ - کارشناسی زبان وادبیات فارسی دانشگاه پیام نور مرکزکرمان
ناهید دهواری کهن کرمشاه - کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد واحد سراوان

مدیریت زمان یکی از مهارت های بسیار حیاتی برای موفقیت در حوزه ی آموزش و پرورش است. معلمان به عنوان نهادهای کلیدی در فرآیند آموزش و یادگیری، مسئولیتی بزرگ بر عهده دارند که نیازمند مدیریت دقیق زمان است. توانایی بهره برداری از زمان بهینه در کلاس درس، تاثیر گذاری بر محیط یادگیری و کیفیت آموزش را بهبود می بخشد. این مقاله به بررسی رویکردهای معلمان به مدیریت زمان در کلاس درس و تاثیر آن بر محیط یادگیری و آموزش می پردازد. ابتدا مفهوم مدیریت زمان و اهمیت آن در زمینه آموزش مورد بررسی قرار می گیرد. سپس به تجزیه و تحلیل رویکردهای مختلف معلمان به مدیریت زمان پرداخته و نقش هر یک از این رویکردها در بهبود محیط یادگیری و کیفیت آموزش مورد بررسی قرار می گیرد. مدیریت زمان در کلاس درس به معلمان امکان می دهد تا به بهره وری بیشتری از زمان در دسترس خود برای تدریس و یادگیری دانش آموزان خود دست یابند. رویکردهای معلمان به مدیریت زمان می توانند از تعیین اولویت ها تا برنامه ریزی جلسات درسی و انعطاف پذیری زمانی شامل شوند. این رویکردها به تدریج می توانند به بهبود محیط یادگیری و آموزش کمک کنند. همچنین، معلمانی که به روز بودن خود را به عنوان یک اهمیت می دهند و توانایی مدیریت زمان شخصی دارند، می توانند به بهبود تعادل بین کار و زندگی شخصی خود نیز بپردازند. این مسئله به نوبه خود به بهبود کیفیت زندگی شخصی معلمان و کیفیت آموزش و یادگیری در کلاس درس کمک می کند. با توجه به اهمیت مدیریت زمان در کلاس درس، تحقیقات بیشتری در این زمینه ضرور است تا بهترین رویکردها و راهکارهای مدیریت زمان در زمینه آموزش و پرورش شناسایی و ارائه شوند. این مطالعه سعی در بررسی گسترده تر این مسئله و ارتقاء کیفیت آموزش و یادگیری در مدارس دارد.

مدیریت زمان، کیفیت آموزش، یادگیری، معلم.