شهلا حریری مقدم - دانشجوی دکتر برنامه درسی ،دانشگاه ازاد واحدمیمه ،اصفهان ، ایران
عباس قلتاش - دانشیار علوم تربیتی ، دانشگاه ازاد اسلامی واحد مرودشت ،،شیراز ،ایران
صدیقه محمدجانی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد صفا شهر ، فارس ، ایران

رویکرد سازنده گرایی در تدریس و یادگیری که حاصل ساختن ذهن می باشد و فراگیران با ترکیب و تطبیق اطلاعات جدید با یکدیگر و آموخته های قبلی یاد می گیرند . بر اساس این رویکرد که بر ساختن دانش توسط فراگیران به صورت انفرادی یا گروهی تآکید دارد. تدریس در این رویکرد مشارکتی است .و با توجه به این دیدگاه و رویکرد های نوین در این باره شاهد تغییرات در تمامی ابعاد اعم تدریس دبیران ، مشارکت فراگیران ، پرورش روحیه نقد و بررسی و کاوشگری .........خواهیم بود . یکی از دروسی که اهمیت دارد. آموزش دین وزندگی متوسطه دوم است. در این مقاله تلاش گردیده در ضمن بیان فلسفی و روان شناختی این نظریه ، دلالتهای آن بر روش های تدریس و آموزش دین و زندگی بوده. با بررسی اجمالی برخی از روشها ی مرتبط با این دیدگاه کاربرد این روشها در نظام تعلیم و تربیت بویژه تدریس دین و زندگی بیان شده.

تعلیم و تربیت – رویکرد سازنده گرایی – یاد گیری – روشهای یاد دهی