حسین منصوری - کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی.
حبیب کیخا - دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه فرهنگیان
اعظم فروغی پویا - دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ملی زاهدان.
ابراهیم پویان فر - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عرب

کودکان و نوجوانان امیدها و سرمایه های آینده جامعه محسوب می شوند. نقش بی بدیل این قشر در روند رشد، توسعه و تعالی کشور بر هیچکس پوشیده نیست. با توجه به اینکه تعداد بی شماری از کودکان و نوجوانان ما در مدارس مشغول تحصیل هستند، حصول به هدف های آموزشی با وجود ناسازگاری ها و مشکلات رفتاری امری مشکل و غیرممکن است. امروزه علیرغم ایجاد تغییرات عمیق فرهنگی، بسیاری از افراد در رویارویی با مسائل زندگی فاقد توانایی های لازم و اساسی هستند. بسیاری از اختلالات روانی، ریشه های روانی- اجتماعی دارند. از طرفی سیر صعودی آسیبهای اجتماعی طی چند دهه اخیر کارشناسان را به بررسی این معضل و یافتن راه حلی برای آن برانگیخته است. یکی از این آسیبهای اجتماعی، پرخاشگری است که با عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه منفی دارد. پرخاشگری و ناسازگاری کودکان از جمله اختلالات رفتاری می باشد که مطالعات بازنگرانه و آینده نگر نشان دهنده آن می باشد که در گذر زمان از ثبات بالایی برخوردار است و اغلب از دوران کودکی به نوجوانی نیز کشانده می شود و اختلال رفتار ضداجتماعی را در دوران بزرگسالی رقم می زند.

خشونت، پرخاشگری، دانش آموزان، عوامل درونی.