زهره سادات عابدینی - آموزگار ابتدایی(چند پایه)

تربیت دینی یکی از گونه های تعلیم و آموزش است که نقش مهمی در نهادینه سازی باورها و ایجاد و ترسیم شیوه زندگی افراد دارد. بخشی از این گونه های آموزش انجام فریضه های عبادی نماز و روزه به دانش آموزان مدارس است. نماز و روزه یکی از این اعمال عبادی است. دانش آموزان به عنوان آینده سازان جامعه اسلامی از بزرگ ترین سرمایه های این مرز و بوم به شمار می روند ، تلاش در جهت توسعه آگاهی های دینی آنان از اهمیت به سزایی برخوردار است. اگر میزان معرفت دانش آموزان به آموزه های دینی و زلال معارف دین از رشد و نمو مطلوبی بهره مند باشد، شخصیت دینی آنان به گونه ای شایسته شکل خواهد گرفت و به هنگام ورودشان به جامعه اسلامی ، تاثیری بسزا در اصلاح جامعه پدید خواهد آورد.آموزش و پرورش ، سنگ بنای رشد و تربیت آحاد جامعه است که بدون آن، هیچ یک از افراد، روی سعادت و خوشبختی نخواهد دید. توجه صرف به علم منهای پرورش، دانش آموزان را دچار مشکلات زیادی می کند.پرداختن به تربیت دینی از جمله علاقه مند کردن آنهابه فریضه های دینی نماز و روزه از مسائل مهم تربیت و آموزش در جامعه اسلامی است. ساده انگاری در این مسیر، نسل ها را به تباهی می کشد وسرمایه های انسانی را تباه می سازد. مهم ترین عامل در تربیت افراد، درک و کاربرد موثر نماز و روزه در زندگی است که از این رهگذر نتایج سودمندی عاید فرد و جامعه خواهد کرد. با توجه به اهمیت آموزه های دینی و تاثیراتش بر آینده دانش آموزان، در این پژوهش به بررسی راهکارهای عملی علاقه مندی، انس و الفت دانش آموزان به نماز و روزه پرداخته شده است. روش پژوهش به صورت کتابخانه ای است، که از مطالعات و تحقیقات انجام شده در این زمینه استفاده شده است.

آموزه های دینی، نماز، روزه، دانش آموز، علاقه مندی.