عفت جلالی سروستانی - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران
محمدهادی خالق زاده - استادیار زبان و ادبیات فارسی، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران
محمدرضا معصومی - استادیار زبان وادبیات فارسی، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران،

میرعبدالواحد بن ابراهیم بن قطب الدین بن ماهرو بلگرامی، از علمای متبحر و صوفی مشرب هندوستان است که مشرب عرفانی اش چشتیه بوده و کتاب «سبع سنابل» از آثار وی است. هدف پژوهشگر در این مقاله، معرفی نسخ خطی «سبع سنابل» است. تصحیح و بررسی نسخه های خطی و احیای متون از مهم ترین و بنیادی ترین حوزه های تحقیق زبان و ادبیات فارسی است. این مقاله به شیوه سندکاوی و کتابخانه ای و به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است. همچنین ضمن معرفی نویسنده، آثار، مبانی فکری و عرفانی وی، نسخه خطی «سبع سنابل» به طور مشروح معرفی و بررسی شده است. نتیجه پژوهش نشان می دهد که نویسنده در انشای این اثر بسیار تحت تاثیر زبان عربی بوده است. بسامد بالای واژه های عربی، عربی مآبی و تقلید از سیاق زبان عربی در نوشتن جملات فارسی بر این امر صحه می گذارد. از لحاظ فکری، نویسنده بیش از هر چیز به آداب، اندیشه ها و مبانی فکری طریقت چشتیه پرداخته است و از لحاظ زیباشناسی و کاربرد آرایه های ادبی نیز نویسنده موفق عمل کرده و از تمام آرایه ها و صور بلاغی از جمله بیان و بدیع از جمله کنایه، تشبیه ، استعاره و انواع جناس به طرز زیبایی استفاده کرده است.

سبع سنابل، میر عبدالواحد بلگرامی، نسخه خطی