جلیل اله فاروقی - Assistant Professor, Department of English and Linguistics, Faculty of Letters and Humanities, Birjand University, Birjand, Iran

زبانپریشی یکی از اختلالات گفتاری است که در اثر ضایعه در لوب پیشانی یا گیجگاهی مغز به وجود میآید. در نوشتار حاضر بیماری که در اثر وارد آمدن ضربه به ناحیه مسوول تکلم در مغز، دچار زبان پریشی بروکا شده است، گزارش می شود. بر طبق مشاهدات انجام گرفته در جلسات گفتار درمانی این بیمار، وی برای بازآموزی زبان تقریبا همان مراحلی را طی میکند که هر کودکی برای فراگیری زبان مادری برای بار اول طی میکند. به عنوان نمونه او از تعمیم افراطی استفاده کرده و از تفکر عینی به سوی تفکر انتزاعی حرکت میکند. تولید صامتها را از ساده به مشکل و از صداهایی شروع میکند که توسط بخش انتهایی دستگاه تولید گفتار یعنی لبها تولید میشوند و بتدریج به تولید صداهایی میپردازد که با بخشهای ابتدایی دستگاه تولید گفتار یعنی چاکنای تولید میشود. به نظر میرسد آگاهی گفتار درمان از یافتههای روانشناسی زبان، بخصوص روند فراگیری زبان مادری، میتواند در بهبود وضعیت این بیماران مفید باشد. در پایان توصیه میگردد در این جلسات، علاوه بر گفتار درمان و فیزیوتراپ، یک زبانشناس نیز حضور داشته باشد.

Aphasia, Broca aphasia, Mother tongue, Linguistics, Psycholinguistics, زبان پریشی, زبان پریشی بروکا, زبان مادری, زبان شناسی, روان شناسی زبان