هلنا سهرابی - کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی و تربیتی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

هدف مطالعه حاضر، مقایسه تاثیر آموزش­های روانشناسی مثبت­گرا و ذهن­آگاهی نوجوان­محور بر کنترل اضطراب نوجوانان بستکبالیست­ معلول اعزامی به مسابقات سراسری شهر تبریز (سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰) بود. روش پژوهش نیمه تجربی (پیش آزمون- پس آزمون) بوده و با استفاده از دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل انجام شد. تعداد ۴۵ پسر بسکتبالیست به صورت در دسترس انتخاب شده و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. برای گروه اول آموزش روانشناسی مثبت­گرا (۱۱ جلسه؛ هفته ای ۲ جلسه یک ساعته) و برای گروه دوم، آموزش ذهن­آگاهی نوجوان­محور(۸جلسه؛ هفته ای ۱ جلسه، ۹۰  دقیقه ای) اعمال شد و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. همه آزمودنی ها پیش از آغاز آموزش و پس از آن، پرسشنامه اضطراب بک (۱۹۹۰) را پر کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین نمرات اضطراب در نوجوانان پسر بسکتبالیست معلول در گروه آموزش روانشناسی مثبت­گرا نسبت به گروه آموزش ذهن­آگاهی نوجوان­محور، و در گروه آموزش ذهن­آگاهی نوجوان­محور نسبت به گروه کنترل در پس آزمون، به طور معنی داری کاهش یافته است. همچنین، آموزش روانشناسی مثبت­گرا در کنترل اضطراب نوجوانان پسر بسکتبالیست معلول، موثرتر از آموزش ذهن­آگاهی نوجوان­محور است.

روانشناسی مثبت گرا, ذهن آگاهی, اضطراب, نوجوانان معلول, تبریز, بسکتبالیست