لیلا آقورن لوئی - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه ارومیه – آموزگار ابتدایی

اهمیت بازی در فراگیران چنان پراهمیت است که بسیاری از روانشناسان، بازی برای کودکان را یکی از مراحل تکامل و رشد می دانند. کودکان در بازی های فکری رشد می کنند و در بازی های اجتماعی به تکامل می رسند؛ و انواع مهارت ها را از طریق بازی فرامی گیرند. بسیاری از مربیان آموزش کودک، استفاده از بازی های آموزشی را به عنوان یکی از مطلوب ترین ابزارهای آموزش وپرورش دانسته اند. مونته سوی، فروبل، دکرولی، پیاژه و گانیه ازجمله افرادی هستند که استفاده از بازی های آموزشی را به عنوان عمده ترین وسیله آموزش کودکان برای یادگیری موضوعات گوناگون مورد تائید قرار داده اند (Akhast,۲۰۰۹). یکی از روش های نوین آموزشی که باید برای پیشبرد اهداف تعیین شده دوره ابتدایی در نظر گرفت ارائه محتوای آموزشی با روش های پویا و قالب های نشاط آور است که بازی یکی از بهترین مدل ها در این راستاست. بازی شاخصه ای از تمرینات آموزشی پنهان است که ضمن افزایش انگیزه، یادگیری، یادداری را نیز تسهیل می نماید. مطالعات اخیر نشان می دهد که محیط های یادگیری مبتنی بر بازی توجه دانش آموزان را جلب کرده و انگیزه ی آن ها را افزایش می دهد (Tuzun et al, ۲۰۰۹). فراگیرانی که با استفاده از بازی ها درس را فرامی گیرند نگرش های مثبتی به دست آورده و باانگیزه بیشتری یاد می گیرند. به کارگیری بازی ها می تواند انگیزش را در فراگیران افزایش دهد و اضطراب ناشی از فشار همتایان را کاهش دهد (wang et al, ۲۰۱۱). استفاده از بازی های آموزشی در آموزش مفاهیم درسی با افزایش میزان انگیزه و اشتیاق دانش آموزان سبب پیشرفت میزان یادگیری دانش آموزان می شود.

بازی های آموزشی، یادگیری، مونته سوری، فروبل، افزایش انگیزه