محمد سالاروند - کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی از دانشگاه ازاد اسلامی تاکستان

با عنایت به اینکه یکی از اصول راهبردی سیاست جنایی ایران که در بند (۵) اصل ۶۵۱ قانون اساسی وارد و جزء وظایف قوه قضائیه نهاده شده است، اقدام مناسب در راستای پیشگیری از جرم می باشد و نیز چنانچه بپذیریم یکی از راهبردهای عملی در زمینه پیشگیری از جرم می تواند پیشگیری از ارتکاب جرم توسط مظنونان، متهمان و محکومانی که بی گناهی و برائت آنها محرز گردیده است باشد، می توانمعتقد بود که ضرورت خسارت زدایی از متهمان و محکومان بی گناه نیز به طور ضمنی به واسطه بند (۵) اصل ۱۵۶ ق.ا. و به طور صریح در اصل ۱۷۱ ق.ا. مورد توجه قرار گرفته است لیکن تا پیش از تغییرات تقنینی سال ۱۳۹۲ متاسفانه در قوانین موضوعه داخلی، ترتیب لازم جهت اجرای اصل مزبور درنظر گرفته نشده بود و به طور کلی، از حیث وجود و یا تدوین آیین دادرسی خسارت زدایی از متهمان و محکومان بی گناه، حقوق ایران در فقر تقنینی قرار داشت. اما با تدوین قانون آیین دادرسی کیفری تا حدودی این مشکل حل شد لذا در این رساله ضمن تبیین این مساله راهکارهای دیگر نیز در راستای حل این معضل پیشنهاد میگردد .

جبران خسارت ، متهمان و محکومان بی گناه، آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲