کیوان حجازی - Assistant professor, Department of Sport Sciences, Faculty of Sport Sciences, Hakim Sabzevari University, Sabzevar, Iran

زمینه و هدف بررسی شاخص های آمادگی جسمانی- زیست حرکتی و آنتروپومتریک در کارگران جهت جلوگیری از کاهش عملکرد از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین، در این مطالعه به بررسی شاخص های آمادگی جسمانی- زیست حرکتی مرتبط با تندرستی و ویژگی­های آنتروپومتریک در رده های سنی متفاوت کارکنان شرکت ایزوگام شرق است. روش ­کار در این تحقیق ۱۵۰ کارگر از ۱۵۰ مرکز فروش به روش نمونه گیری طبقه ای-تصادفی ساده انتخاب شدند و در سه گروه سنی: ۱: بین ۲۵ تا ۳۴ سال، ۲: بین ۳۵ تا ۴۴ سال و ۳: بین ۴۵ تا ۵۴ سال قرار گرفتند. پس از اندازه گیری ترکیب بدن، شاخص­های آمادگی جسمانی-حرکتی که شامل استقامت عضلات کمربند شانه ای، استقامت اندام فوقانی، انعطاف پذیری، چابکی، قدرت انفجاری عضلات پاها و حداکثراکسیژن مصرفی اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین­های بین گروهی در گروه های سنی متفاوت از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها میانگین ویژگی­های ترکیب بدن (شامل وزن، نمایه توده بدن، درصدچربی بدن و نسبت دور کمر به لگن) و شاخص­های زیست حرکتی (شامل استقامت عضلات کمربند شانه ای، استقامت اندام فوقانی، انعطاف پذیری، چابکی، قدرت انفجاری عضلات پاها و حداکثراکسیژن مصرفی) در بین سه گروه سنی تفاوت معنی­داری نشان دادند. نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد با افزایش سن سطح آمادگی جسمانی کارکنان کاهش می­یابد. بنابراین پیشنهاد می­شود مدیران عالی سازمان­ها، زمینه لازم را برای روی آوردن کارکنان به فعالیت بدنی منظم فراهم آورند.

Physical fitness, Aging, Body composition, Maximum oxygen consumption, آمادگی جسمانی, سن, ترکیب بدن, حداکثراکسیژن مصرفی