محسن غلامی - General Practitioner, Faculty of Medicine, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
عباس علیپور - Associate Professor, Department of Community Medicine, Faculty of Medicine, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
فرهاد غلامی - Assistant Professor, Department of Internal Medicine, Faculty of Medicine, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
محمود موسی زاده - Associate Professor, Gastrointestinal Cancer Research Center, Non-communicable Disease Institute, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran

سابقه و هدف: لمس نبض محیطی یک ابزار بالینی ارزشمند و از مفیدترین معاینه های فیزیکی در مراقبت های پزشکی است. در مطالعه حاضر، همبستگی بین تعداد ضربان های نبض اندازه گیری شده از شریان رادیال با ضربان های نبض ثبت شده توسط الکتروکاردیوگرام بررسی شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل افراد مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان امام خمینی ساری بودند. ضربان نبض نمونه ها، با استفاده از اندازه گیری ضربان نبض رادیال دست چپ و با استفاده از دستگاه الکتروکاردیوگرام ثبت شد. در صورت ریتم منظم، تعداد ضربان در زمان های ۱۵، ۳۰ و ۶۰ ثانیه با کرنومتر دیجیتال اندازه گیری شد و سپس در ۴، ۲ و ۱ به ترتیب ضرب شد. یافته ها: اختلاف مشاهده شده بین اندازه های نبض با روش ۱۵ ثانیه با تعداد ضربان قلب با الکتروکاردیوگرام ناچیز ولی از نظر آماری معنی دار بوده است (۰/۰۰۱P<) ولی اختلاف مشاهده شده بین اندازه نبض با روش های ۳۰ و ۶۰ ثانیه با تعداد ضربان قلب با روش الکتروکاردیوگرام از نظر آماری معنی دار نبوده است(۰/۰۵P>). ضریب همبستگی ICC بین اندازه های نبض با روش های ۱۵ و ۳۰ و ۶۰ ثانیه با تعداد ضربان قلب ثبت شده با روش الکتروکاردیوگرام عالی (بالای ۰/۹۸) بوده است. استنتاج: براساس نتایج مطالعه حاضر می توان از شمارش نبض شریان رادیال در ۳۰ ثانیه و ضرب آن در ۲ در شرایط بالینی و به ویژه اورژانس به جای شمارش نبض در ۶۰ ثانیه استفاده کرد.

heart rate, pulse rate, accuracy, counting, ضربان نبض, ضربان قلب, دقت, شمارش