رسول صمدزاده - گروه جغرافیا، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی،اردبیل، ایران

پیش­بینی تاثیر زمین­لرزه بر ساختمان­ها و بناهای انسان­ساخت مستلزم شناخت پویایی رفتار آن­هاست. رویه­هایی که برای این منظور اتخاذ می­شود از نظر هزینه­ها، زمان و اجرا کاملا پیچیده و طاقت فرسا است، به ویژه هنگامی که مطالعات مربوط به قلمروهای پهنه­ای باشد نه ساختمان­های منفرد. ارزیابی آسیب­پذیری لرزه­ای با استفاده از منابع موجود از اهمیت بالایی برخوردار است. در این پژوهش نمایه آسیب­پذیری و روش­های مبتنی بر طیف ظرفیت مورد استفاده برای ارزیابی آسیب­های فیزیکی مورد انتظار در واحدهای مسکونی مجددا مرور شده و مزایا و کاستی­های اصلی آن­ها مورد واکاوی قرار گرفته است. سپس از یک روش مبتنی بر نمایه آسیب­پذیری برای ارزیابی خسارت مورد انتظار در شهر اردبیل استفاده شده است. واکاوی خطرپذیری برای سناریوهای زمین­لرزه تعریف شده توسط شدت­های مهلرزه­ایV ، V-VI،VI ، VI-VII و VII برای طراحی برنامه­های اضطراری لرزه­ای انجام شده است. طبق آیین­نامه لرزه­ای کشور، اوج شتاب اولیه زمین برای یک دوره بازگشت ۴۷۵ ساله ۰۴/۰ g است که مربوط به شدت VII است. بنابراین، ضمن کمی­سازی آسیب فیزیکی، تاثیر آن بر جمعیت و سایر مقادیر مانند آوار، تعداد بی­خانمان­ها و هزینه اقتصادی بررسی شده است. علی­رغم خطر لرزه­ای متوسط تا زیاد در اردبیل، نتایج نشان می­دهد که به دلیل قرار گرفتن در معرض خطرپذیری و آسیب­پذیری محیط ساخته شده، خطر بسیار زیاد است.

آسیب پذیری سازه ای, اردبیل, روش نمایه آسیب پذیری, سناریوی خطرپذیری