قباد مرادی - Associate Proffesor, Social Determinants of Health Research Center, Research Institute for Health Development, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
امجد محمدی بلبان آباد - Assitant Proffesor, Social Determinants of Health Research Center, Research Institute for Health Development, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
فرید نجفی - Professor, Research Center for Environmental Determinants of Health, Institute of Health, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah, Iran
منوچهر کرمی - Professor, Department of Epidemiology, School of Public Health, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
اسدالله محمدی - Assitant Proffesor, Cellular and Molecular Research Center, Research Institute for Health Development, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
ساناز احمدی - MSc in Medical Microbiology, Cellular and Molecular Research Center, Research Institute for Health Development, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
رشید حیدری مقدم - Professor, Department of Ergonomics, School of Health, Hamadan University of Medical Sciences and Health Services, Hamadan, Iran
عباس آقائی - Assitant Proffesor, Social Determinants of Health Research Center, Research Institute for Health Development, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
آزاد شکری - Assitant Proffesor, Social Determinants of Health Research Center, Research Institute for Health Development, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
ارشد ویسی - Assitant Proffesor, Zoonoses Research Center, Research Institute for Health Development, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran

سابقه و هدف: شیوع واقعی عفونت کووید-۱۹ را فقط می توان با بررسی های سرولوژیکی مبتنی بر جمعیت تخمین زد. افراد مبتلا که فاقد علایم بالینی هستند قابل شناسایی و گزارش نمی باشند. هدف این مطالعه بررسی سرواپیدمیولوژی تعیین شیوع سرمی کووید-۱۹ در مشاغل دارای بیش ترین تماس با جامعه در غرب ایران بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که از ۱۵ تا ۲۵ آبان سال ۱۳۹۹ انجام شد، تعداد ۱۱۰۶ نفر از افراد دارای بیش ترین تماس شغلی با جامعه (به جز گروه های پزشکی) در شهرهای سنندج، کرمانشاه و همدان انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات از دو طریق پرسشنامه و گرفتن ۳ میلی لیتر خون وریدی انجام گرفت. برای تعیین شیوع سرمی ایمنوگلوبین با استفاده از کیت یوروایمیون، سطح IgG اندازه گیری شد. یافته ها: در کل IgG آنتی بادی ۳۱۷ نفر (۲۸/۷ درصد) از شرکت کنندگان تا ۲۵ آبان ۱۳۹۹ مثبت بود. در شهرهای سنندج، همدان و کرمانشاه به ترتیب IgG ،۱۳۲ نفر (۰/۳۲ درصد)، ۸۸ نفر (۰/۲۶ درصد) و ۹۹ نفر (۲۷/۳ درصد) مثبت بود. میزان مثبت بودن آنتی بادی IgG به تفکیک شهر متفاوت از هم نبودند (۰/۱۵۸ P=). از کل ۳۱۷ فرد IgG مثبت، ۱۱۲ نفر( ۳۵/۴ درصد) بدون علامت بودند و تنها ۱۰ نفر (۳/۲ درصد) سابقه بستری در بیمارستان به دلیل کووید-۱۹ را داشتند. استنتاج: شیوع آنتی بادی کووید-۱۹ در مشاغل دارای بیش ترین تماس با جامعه، نشان داد که افراد مواجهه داشته بسیار بیش تر از موارد تاییدشده در کشور است. با توجه به این که درصد بالایی از افراد بدون علامت هستند، ایجاد بستر و تجهیزات مناسب حفاظت فردی و وضع قوانین سخت گیرانه جهت رعایت پروتکل های بهداشتی توسط مشاغل دارای بیش ترین تماس با جامعه، نقش به سزایی در محدود کردن انتشار بیماری دارد.

Seroepidemiology, COVID-۱۹, occupational groups, west of Iran, سرواپیدمیولوژی, کووید-۱۹, مشاغل دارای بیش ترین تماس با جامعه, غرب ایران