مقایسه نتایج درمانی شکستگی های سوپراکندیلار بازوی کودکان به دو روش جراحی با رویکرد خارجی و خلفی
عنوان مقاله: مقایسه نتایج درمانی شکستگی های سوپراکندیلار بازوی کودکان به دو روش جراحی با رویکرد خارجی و خلفی
شناسه ملی مقاله: JR_JMUMS-30-188_007
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JMUMS-30-188_007
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
عیسی ریاحی - Resident in Orthopedic Surgery, Faculty of Medicine, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran
مسعود بهرامی - فریدونی - Assistant Professor, Department of Orthopedic Surgery, Faculty of Medicine, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran
رحمت اله جوکار - Assistant Professor, Department of Orthopedic Surgery, Faculty of Medicine, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran
خلاصه مقاله:
عیسی ریاحی - Resident in Orthopedic Surgery, Faculty of Medicine, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran
مسعود بهرامی - فریدونی - Assistant Professor, Department of Orthopedic Surgery, Faculty of Medicine, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran
رحمت اله جوکار - Assistant Professor, Department of Orthopedic Surgery, Faculty of Medicine, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran
سابقه و هدف: شکستگی های سوپراکوندیلار استخوان بازو در کودکان شایع بوده و شیوه های جراحی مختلفی برای آن وجود دارد. این مطالعه، بمنظور مقایسه نتایج درمانی به روش جراحی باز با رویکرد خارجی و خلفی انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی۲۰۰ کودک مبتلا به شکستگی سوپراکندیلار بازو با سن کم تر از۱۰ سال،که طی سال های ۹۷-۱۳۹۳ به بیمارستان شهید بهشتی بابل مراجعه و تحت عمل جراحی به روش خارجی و خلفی قرار گرفتند، انجام شد. اطلاعات شامل سن، جنس، علت شکستگی، نوع شکستگی، سمت شکستگی، دامنه حرکت مفصل آرنج در هفته هشتم بعد از عمل و بررسی رادیوگرافی، در دو گروه مقایسه شد.
یافته ها: از ۲۰۰ کودک، ۹۸ نفر (۸/۴۸ درصد) تحت جراحی با رویکرد خارجی و ۱۰۲ نفر (۲/۵۱ درصد) با رویکرد خلفی قرار داشتند. سن، جنس، سمت درگیری و غالب بودن دست درگیر بین دو روش، تفاوت معنی داری نداشت (۰۵/۰P<). در بررسی دامنه حرکت، زاویه حمل، فلکشن و اکستنشن سمت آسیب دیده تفاوت معنی داری بین دو رویکرد مشاهده نشد. در مقایسه بین دست آسیب دیده و سالم دررویکرد خارجی دامنه حرکت (۲۷/۳±۴۵/۱۵۲ در مقابل ۵۰/۴±۶۱/۱۴۳)، زاویه حمل (۷۲/۱±۹۸/۱۱ در مقابل ۷۵/۲±۴۴/۱۱)، فلکشن (۳۰/۳±۹۱/۱۴۱ در مقابل ۸۵/۴±۳۵/۱۳۴) واکستنشن آرنج (۶۹/۱±۶۰/۱۰ در مقابل ۳۵/۲±۹) در دست آسیب دیده کم تر بود (۰۰۱/۰P<). در مقایسه متغیرهای بالینی و رادیولوژی بین دست آسیب دیده و سالم در رویکرد خلفی دامنه حرکت (۶۴/۳±۷۸/۱۵۲ در مقابل ۳۹/۴±۳۹/۱۴۴)، زاویه حمل (۴۷/۱±۰۴/۱۲ در مقابل ۸۳/۱±۶۲/۱۱)، فلکشن (۳۳/۳±۵۴/۱۴۲ در مقابل ۳۶/۴±۴۱/۱۳۵) و اکستنشن آرنج
(۸۱/۱± ۱۴/۱۰ در مقابل ۰۷/۲±۸۹/۸) در دست آسیب دیده کم تر بود (۰۰۱/۰P<).
استنتاج: درمان شکستگی های سوپراکندیلار بازو با دو روش خارجی و خلفی از نظر شاخص های بالینی و رادیولوژیک و عوارض مختلف با یکدیگر تفاوت معنی داری ندارند.
کلمات کلیدی: Keywords:fracture, surgery, arm supracondylar, pediatric, external approach, posterior approach, شکستگی, جراحی, سوپراکندیلار بازو, کودکان, رویکرد لترال, رویکرد خلفی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1785316/