زهرا نادی - MSc in Anatomy, Department of Anatomy, School of Medicine, Arak University of Medical Sciences, Arak, Iran
سهیلا مددی - Assistant Professor, Department of Anatomy, School of Medicine, Arak University of Medical Sciences, Arak, Iran
پرویندخت بیات - Professor, Department of Anatomy, School of Medicine, Arak University of Medical Sciences, Arak, Iran
یوسف عباسی - Assistant Professor, Department of Anatomy, School of Medicine, Arak University of Medical Sciences, Arak, Iran

سابقه و هدف: هدف این مطالعه، بررسی اثر تمرین استقامتی و مقاومتی بر روی پارامترهای اسپرم و اسپرماتوژنز در رت های دیابتی است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، در گروه اول، ۲۴ سر رت از نژاد ویستار در سه گروه کنترل سالم، سالم با تمرین استقامتی و سالم با تمرین مقاومتی قرار گرفتند. در گروه دوم، ۲۴ سر رت جهت الﻘای دیابت نوع دو، ۱۲ ساعت پس از ناشتا بودن، از روش تزریق درون صفاقی mg/kg ۱۲۰ محلول نیکوتین آمید به همراه mg/kg ۶۵ محلول استرپتوزوتوسین استفاده گردید. رت ها، در سه گروه کنترل دیابتی، دیابتی با تمرین استقامتی و دیابتی با تمرین مقاومتی تقسیم شدند. یک هفته پس از القای دیابت، تمرین استﻘامتی و مقاومتی برای ۶ گروه به مدت ۱۰ هفته انجام و ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، اپیدیدیم چپ جهت بررسی پارامترهای اسپرم خارج شد. یافته ها: کاهش قند خون درگروه دیابتی با تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی معنادار بود (۰۰۰۱/۰P<). پارامترهای اسپرم (تعداد، حرکت و مورفولوژی) در گروه دیابتی با تمرین استقامتی و مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی افزایش معنی داری نداشت (۰۵/۰P<). شاخص های اسپرماتوژنز (تمایز لوله ای، اسپرمیوژنز و بازسازی) افزایش معنی داری در گروه دیابتی و گروه سالم با تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی و سالم داشت (۰۰۰۱/۰P<). استنتاج: تمرین استقامتی و مقاومتی باعث بهبود شاخص های اسپرماتوژنز می شود که نیازمند مطالعات بیشتر در زمینه اثر تمرینات بدنی متوسط بر روی فعالیت اکسایشی در باروری است.

type ۲ diabetes mellitus, resistance training, endurance training, sperm count, sperm motility, دیابت ملیتوس نوع ۲, تمرین مقاومتی, تمرین استقامتی, تعداد اسپرم, تحرک اسپرم