نگار سلیمانپور تمام - گروه علوم و صنایع غذایی، واحد قوچان، دانشگاه ازاد اسلامی،قوچان،ایران
اکرم آریان فر - گروه علوم و صنایع غذایی، واحد قوچان، دانشگاه ازاد اسلامی،قوچان،ایران
وحید حکیم زاده - گروه علوم و صنایع غذایی، واحد قوچان، دانشگاه ازاد اسلامی،قوچان،ایران
بهاره عمادزاده - دانشیار گروه نانو فناوری مواد غذایی، موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی، مشهد، ایران

ژلاتین یک پلیمر طبیعی است که به طور گسترده در تولید نانو ذرات و در صنایع غذایی، دارویی و پزشکی به دلیل ویژگی های منحصر به فرد در ایجاد ژل، کپسول، قوام دهندگی، پایدارکنندگی و امولسیفایری مورداستفاده قرار می گیرد. در این مطالعه، از ژلاتین تیپ B (گاوی) با بلوم ۲۶۰-۲۴۰ و روش ضد حلال دو مرحله ای استفاده شد و در ادامه برای تشکیل نانو ذرات استون به صورت قطره ای و در حین هم زدن اضافه گردید تا محلول شروع به تغییر رنگ و درنهایت به رنگ سفید در آید که نشان دهنده تشکیل شدن نانو ذرات است. در انتها محلول گلوتارآلدهید جهت اتصالات عرضی اضافه و سانتریفوژ شد. همچنین غلظت بهینه ژلاتین، مقدار بهینه از استون مصرفی، و همچنین دما و سرعت مطلوب هم زدن برای تولید نانو ذرات، مشخص گردید. یافته های این پژوهش نشان داد که شرایط بهینه برای تولید ذراتی با میانگین اندازه ۶/۸۸ نانومتر در دمای ۴۰ درجه سانتی گراد، حجم مصرفی استون ۱۵ میلی لیتر، غلظت ۲۰۰ میلی گرم بر میلی لیتر و سرعت هم زدن rpm ۱۰۰۰ است. در ادامه نتایج حاصل از آزمون های طیف سنجی مادون قرمز، پراش اشعه ایکس، پتانسیل زتا، آنالیز وزن سنجی حرارتی و بررسی مورفولوژی میکروسکوپ های الکترونی نشان داد نانو ذرات ژلاتین ساخته شده تحت این شرایط به شکل کروی با سطحی صاف بوده که از شبکه پلیمری منسجم و اسکلت مقاومی نسبت به حرارت برخوردار هستند.

بهینه سازی, روش ضد حلال دومرحله ای, ژلاتین, نانو ذرات