فرهنگ بابامحمودی - Professor, Department of Infectious Diseases, Antimicrobial Resistance Research Center, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
قاسم عابدی - Associate Professor, Department of Health, Health Sciences Research Center, Faculty of Health, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
محمدرضا حق شناس - Associate Professor, Department of Microbiology, Molecular and Cell Biology Research Center, Faculty of Medicine, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
اصغر نادی قرا - PhD Student in Biostatistics, Health Sciences Research Center, Student Research Committee, Faculty of Health, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
نادیا پدرام فر - BSc in Nursing, Behavioral Health Counseling Center, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
فاطمه کوه کن - Resident in Infectious Diseases, Antimicrobial Resistance Research Center, Student Research Committee, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran

سابقه و هدف: ایدز به لحاظ ایجاد مشکلات اجتماعی و روانی، کیفیت زندگی بیماران را متاثر می کند. به همین دلیل مبتلایان نیازمند مراقبت و توجه می باشند. این مطالعه جهت بررسی تاثیر مراقبتهای مختلف برکیفیت زندگی بیماران HIV مثبت انجام شد. مواد و روش ها: بیماران شناسایی شدهHIV مثبت استان مازندران به ۲ گروه مداخله و شاهد تقسیم شده و بر گروه مداخله، به مدت یکسال، مراقبتهای مختلف بهداشتی و اجتماعی انجام شد. قبل و بعد از شروع مراقبت ها نیز ۲ گروه به وسیله پرسشنامه WHO-QOL-Brief و پرسشنامه محقق ساخته، تحت سنجش کیفیت زندگی قرار گرفتند. یافته ها: ۴۹ بیمار بررسی شدند که ۳۴ بیمار (۶۷/۵۶ درصد)، در گروه مداخله (دریافت Care) و ۱۷ بیمار (۳۳/۴۳ درصد) نیز در گروه شاهد قرار گرفتند. کیفیت زندگی بیماران ۲ گروه در ابتدای مطالعه تفاوت معناداری با هم نداشت. پس از یکسال ارائه خدمات به گروه مداخله، رضایت از روابط شخصی و نگرانی اجتماعی- شغلی، کاهش معناداری نسبت به قبل از مداخله داشتند. همچنین نگرانی از بیماری و محدودیتهای موجود در زندگی نیز به شکل معناداری افزایش داشتند. از نظر مقایسه ۲ گروه نیز، پس از انجام مراقبتها، میزان رضایت از درمان فعلی (۰۲/۰P=)، نگرانی از بیماری (۰۰۰۹/۰P=) و کیفیت زندگی عمومی (۰۲/۰P=) در گروه مداخله به شکل معناداری نسبت به گروه شاهد افزایش یافت. استنتاج: کیفیت زندگی بیماران، در سطح مناسبی نبود و Care جسمی و روحی میتواند در بهبود آن موثر باشد. با این حال در طراحی مراقبت های این بیماران، توجه به همه جنبههای دخیل در زندگی، الزامی است.

quality of life, health care, patients, HIV, AIDS, کیفیت زندگی, مراقبت سلامت, بیماران /HIVایدز