مسعود کاظمی - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب ، تهران، ایران
مصطفی رشیدی طغرالجردی - استادیار، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران

امروزه مرز میان کار در سازمانها و زندگی شخصی کارکنان از بین رفته است و داشتن تعادل میان زندگی کاری و زندگی شخصی یکی از مهمترین موضوعات سازمانها و خانواده ها خواهد بود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تضاد نقش بر تعادل کار و زندگی با میانجی گری رضایت شغلی در هنرآموزان شهر تهران انجام شد. در این پژوهش از روش همبستگی استفاده شد. همچنین برای گردآوری داده های پژوهش از سه پرسشنامه رضایت شغلی، تضاد نقش و تعادل کار و زندگی استفاده شد. جامعه آماری شامل ۱۷۴ نفر از هنرآموزان آموزش و پرورش تهران به روش فرمول کوکران انتخاب شدند. روایی و پایایی پرسشنامه بر اساس روایی سازه و آلفای کرونباخ تایید شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با آزمون های همبستگی و معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای ۲۵Spss و ۳ Smart PLS انجام گردید. نتایج پژوهش نشان داد که بین تضاد نقش و تعادل کار و زندگی هنرآموزان رابطه ی معناداری وجود ندارد و رضایت شغلی بر این رابطه تاثیر میگذارد و آن را معنادار میکند. با افزایش رضایت شغلی، تاثیر تضاد نقش کاهش یافته و تعادل کار و زندگی در بین هنرآموزان افزایش می یابد. بنابراین رضایت شغلی بعنوان عامل میانجی در میزان تعادل کار و زندگی هنرآموزان بسیار اهمیت دارد.

تضاد نقش, تعادل کار و زندگی, رضایت شغلی, هنرآموزان