اکبر رهنما
حمید علیین

هدف اساسی پژوهش حاضر بررسی و مقایسه رشد اجتماعی دانش آموزان شاهد و غیرشاهد مقطع راهنمایی تحصیلی در شهر تهران بوده است. جامعه آماری دانش آموزان دوره راهنمایی مناطق ۲۰ گانه شهر تهران در سال تحصیلی ۸۴-۱۳۸۳ بوده اند، که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ۱۰۴ نفر پسر و ۹۶ نفر دختر به عنوان نمونه از میان آنان برگزیده شده اند. روش تحقیق توصیفی پیمایشی بوده و به منظور آزمون فرضیه های تحقیق،پرسشنامه ۲۷ سوالی آزمون رشد اجتماعی الیس وایتزمن بر روی آزمودنی ها به اجرا در آمده است و نتایج حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS در دوسطح آمار توصیفی و روش های آمار استنباطی تحلیل واریانس یک راهه، آزمون «t» مستقل و تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.یافته های حاصل از پژوهش نشان می دهد که:۱. بین رشد اجتماعی دانش آموزان شاهد دوره راهنمایی با دانش آموزان غیرشاهد دوره راهنمایی شهر تهران تفاوت معناداری وجود ندارد.۲. بین رشد اجتماعی دانش آموزان شاهد و غیرشاهد دوره راهنمایی شهر تهران که مادران شاغل دارند با دانش آموزان شاهد و غیرشاهد دوره راهنمایی شهر تهران که مادران خانه دار دارند تفاوت معنادار وجود دارد. و این نتیجه تایید گردید که دانش آموزان شاهد و غیرشاهد دوره راهنمایی که مادران شاغل دارند از رشد اجتماعی بیش تری نسبت به دانش آموزان دوره راهنمایی که مادران غیرشاغل دارند، برخوردارند.۳. رشد اجتماعی دانش آموزان شاهد و غیرشاهد دوره راهنمایی شهر تهران رابطه مستقیم با سطح تحصیلات مادر داشته است. و تایید گردید که دانش آموزان شاهد و غیرشاهد دوره راهنمایی که مادرانشان دارای سطح تحصیلات بالاتری هستند، از رشد اجتماعی بیش تری برخوردارند.

رشد اجتماعی, مهارت های اجتماعی, دانش آموز, شاهد