حدیث باقریان - دانش آموخته کارشناسی ارشد علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه رازی
امین زارع - استادیار گروه علم اطلاعات و دانش شناسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
محسن گلمحمدیان - استادیار گروه مشاوره دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

هدف: هدف این پژوهش بررسی تاثیر قصه ­خوانی گروهی بر افزایش همدلی و نوع­ دوستی کودکان پیش ­دبستانی با رویکرد مثبت­ نگر بود.روش ­شناسی: روش پژوهش حاضر از نوع شبه ­تجربی است که در آن از طرح پیش ­آزمون و پس ­آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری عبارت بود از کلیه دخترانی که در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ در مقطع پیش­ دبستانی شهر کرمانشاه. نمونه مورد بررسی از نوع دردسترس بود که شامل ۲۰ کودک که به صورت تصادفی در دو گروه ۱۰ نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ­ها پرسش نامه ­های همدلی بهروتحلیل آیونگ و همکاران (۲۰۰۹) (فرم والدین) و نوع­ دوستی گودمن و همکاران (۱۹۹۷) (فرم والدین) بود.یافته ­ها: نتایج نشان داد در گروه آزمایش، بین نمرات پس­آزمون در متغیرهای همدلی و نوع­دوستی تفاوت معناداری وجود داشت اما بین نمرات پیش­آزمون-پس­آزمون گروه گواه تفاوت معنادار نبود.نتیجه ­گیری: با توجه به نتایج به ­دست ­آمده قصه­ خوانی می ­تواند موجب ارتقای حس همدلی و نوع ­دوستی کودکان و همچنین بهبود عملکرد آنان در این زمینه شده که از آن می­توان در فضاهای آموزشی و بالینی به عنوان یک روش آموزشی و در عین حال سرگرم کننده بهره گرفت. قصه­ گویی می­ تواند به عنوان یکی از این شیوه­ های غیرمستقیم ابزار نیرومندی در کلیه روابط انسانی و اجتماعی، آموزش و پرورش و درمان می­باشد و چه بسا داستان­ های با مفاهیم اجتماعی بتوانند به طور موفقیت­ آمیزی برای رفع انواع نیازهای روحی و اجتماعی و برای درک بهتر روابط از جمله روابط همدلانه، کنترل خشم و دیگر مفاهیم مهارت­های اجتماعی و اخلاقی مفید باشند.

قصه خوانی گروهی, همدلی, نوع دوستی, کودک پیش دبستانی